Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Romantyzm

zostało jego stanowisko w sprawie niepodległości oraz kwestii chłopskiej.

Rozwój literatury w kraju w latach 1831-1863

1. Zabór austriacki
Lwów – w noworoczniku "Ziewonia" skupiali się pisarzy i poeci, m.in. August Bielowski, Lucjan Siemieński oraz Seweryn Goszczyński. Działalność literacka była połączona najczęściej z działalnością spiskową, w ten sposób powiązano romantyczne ideały i polityczną praktykę. Z tym środkiem związany był również Aleksander Fredro oraz Wincenty Pol.
W Rzeczpospolitej Krakowskiej działał Edmund Wasilewski, autor "Pieśni żeglarzy", "Hymnu orłów" i "Krakowiaków" oraz Gustaw Ehrenberg, a po 1845 roku też Kornel Ujejski.
2. Zabór pruski
W roku 1838 powstała biblioteka Edwarda Raczyńskiego, a 10 lat potem rozpoczęto wydawać czasopisma "Tygodnik Literacki" Antoniego Woykowskiego i "Orędownik Naukowy". Z "Tygodnikiem" nawiązał współpracę bardzo dobry krytyk literacki i filozof Edward Dembowski, który napisał "O dramacie w dzisiejszym piśmiennictwie polskim" i "Piśmiennictwa polskiego w zarysie". Był on czołowym przedstawicielem polskiej myśli rewolucyjno-demokratycznej. Najbardziej znanym poetą z regionu Wielkopolski był Ryszard Berwiński. Z Poznaniem byli związani też August Cieszkowski, Bronisław Trentowski i Karol Libelt.
3. Zabór rosyjski
W Warszawie Dembowski założył czasopismo "Przegląd Naukowy". Współpracowali z nim Hipolit Skimborowicz, Narcyza Żmichowska, poeta Karol Baliński i publicysta Henryk Kamieński. Inną grupą była cyganeria warszawska, wyznająca nonkonformizm moralno- obyczajowy. Należeli do niej Józef Dziekoński, Włodzimierz Wolski, Teofil Lenartowicz, Cyprian Kamil Norwid. Wydawano czasopisma "Biblioteka Warszawska" i "Kurier Warszawski". W Wilnie prekursorem był Józef Ignacy Kraszewski, pracujący w naukowo-literackim piśmie "Athenaeum",


Komentarze

    7 + 2 =