Juliusz Słowacki – biografia
Juliusz Słowacki (herbu Leliwa) urodził się 4 września 1809 roku w Krzemieńcu w południowo-wschodniej części dawnej I Rzeczpospolitej. Ojcem Juliusza był Euzebiusz, profesor literatury w liceum w Krzemieńcu i Uniwersytecie Wileńskim, a matką Salomea z Januszewskich. Rodzice Juliusza fascynowali się twórczością klasycystów, co miało znaczący wpływ na późniejszą twórczość ich syna. Po rozwodzie rodziców, matka wyszła za mąż za lekarza Augusta Becu. Salomea prowadziła salon literacki, dzięki czemu młody Słowacki już od najmłodszych lat otaczał się najznakomitszymi osobistościami. W ten sposób poznał Adama Mickiewicza przed jego deportacją z Litwy. Juliusz studiował w Wilnie, a następnie 1 lutego 1829 roku powrócił do Warszawy. 30 marca został aplikantem w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Po wybuchu powstania listopadowego rozpoczął pracę w powstańczym Biurze Dyplomatycznym księcia Adama Jerzego Czartoryskiego. 8 marca wyruszył z misją dyplomatyczną Rządu Narodowego do Londynu. Na emigracji pozostał we Francji, a następnie w Szwajcarii. Podróżował po Włoszech, Grecji, Egipcie, Palestynie i Syrii. Zadebiutował w 1830 roku powieścią poetycką „Hugo”. W 1848 roku pomimo ciężkiej choroby wyruszył do Wielkopolski, gdzie wziął udział w powstaniu. Zmarł 3 kwietnia 1849 roku w Paryżu.Twórczość
W swoich utworach Słowacki podejmował tematy egzystencjalne. Był mistrzem operowania słowem, poetą nastrojów, jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem.Do jego największych dzieł zaliczamy:
- „Godzinę myśli”
- „Grób Agamemnona”
- „Hymn o zachodzie słońca”
- „Kordiana”
- „Króla-Ducha”
- „Księcia niezłomnego”
- „Mazepę”
- „Podróż do Ziemi Świętej”
- „Samuela Zborowskiego”
- „Sen srebrny Salomei”
- „Testament mój”
- „Zawiszę Czarnego”
- „Złotą czaszkę”
