Stanisław Lem – biografia
Stanisław Lem urodził się 12 września 1921 roku we Lwowie. Jego rodzicami byli Sabina Woller i Samuel Lehm. Beztroskie dzieciństwo młody Lem spędził we Lwowie. Mimo żydowskiego pochodzenia wychowywano go w duchu katolicyzmu. Uczył się w II Gimnazjum im. Karola Szajnochy, a następnie zamierzał studiować na Politechnice Lwowskiej. Nie przyjęto go ze względu na powiązanie z burżuazją. Rozpoczął więc studia medyczne na Lwowskim Uniwersytecie Medycznym. Czas okupacji zmusił Lema do przerwania studiów i podjęcia pracy jako mechanik samochodowy i spawacz w garażach niemieckiej firmy Rohstofferfassung. W 1944 roku powrócił na studia. W 1946 roku wyjechał do Krakowa, gdzie dalej studiował medycynę.
Twórczość
W 1946 roku zadebiutował opowiadaniami i wierszami o tematyce okupacyjnej na łamach „Kuźnicy”, „Żołnierza Polskiego” i „Tygodnika Powszechnego”. By uniknąć służby w charakterze lekarza wojskowego nie przystąpił do egzaminu końcowego i otrzymał jedynie dyplom ukończenia studiów. Od 1947 roku pracował w roli młodszego asystenta w Konwersatorium Naukoznawczym. W 1951 roku ukazała się pierwsza opublikowana książka Lema „Astronauci”. W 1953 roku wziął ślub z Barbarą Leśniak, a w kilka lat później został ojcem. Po wprowadzeniu do Polski stanu wojennego wyjechał do Berlina Zachodniego, a rok później do Wiednia. W 1987 roku ukazała się ostatnia powieść Lema „Fiasko”. Najbardziej znane utwory Lema powstawały końcem lat 50. i w latach 60. i zaliczamy tu: „Dzienniki gwiazdowe”, „Powrót z gwiazd”, „Opowieści o pilocie Pirxie”. W roku 1988 powrócił do Polski i zamieszkał ponownie w Krakowie. Zmarł 27 marca 2006 roku w szpitalu klinicznym Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Urna z jego prochami złożona została na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie.
