Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Młoda Polska (modernizm)

Za początek epoki uznaje się rok 1891 (wtedy bowiem ukazał się pierwszy tom poezji Kazimierza Przerwy-Tetmajera), a za koniec datę 1918 - rok odzyskania przez Polskę niepodległości.

Inne określenia epoki: "Młoda Polska", "neoromantyzm", "modernizm", "symbolizm".

Nazwa "Młoda Polska" pochodzi od tytułu artykułów Artura Górskiego, opublikowanych w "Życiu" w 1898 r. To manifest ideowo-artystyczny młodego pokolenia.

Jedną z charakterystycznych cech ówczesnych poglądów człowieka na świat jest poczucie zagrożenia i niepewności. Strach przed życiem to specyficzna dla tych czasów postawa człowieka. Cechuje ją dekadentyzm, objawiający się poczuciem grożącej zewsząd katastrofy i bezsensem istnienia, niewiarą w wartość jakiejkolwiek idei, ogólną apatią i niechęcią do wszelkiego działania.

Kierunki artystyczne Młodej Polski

Modernizm  - ogólnie ujęte kierunki awangardowe literackie i artystyczne w okresie 1880 - 1910; jedna z nazw Młodej Polski lub określenie jej pierwszego dziesięciolecia; w poezji Leopold Staff „Deszcz jesienny”.

Dekadentyzm - kierunek w literaturze francuskiej lat osiemdziesiątych XIX w.  wyrażająca z jednej strony pesymistyczna postawę zniechęcenia i rezygnacji z drugiej zaś manifest norm moralnych mieszczaństwa; kreowanie wzorca artysty skrajnie indywidualisty. Dekadentyzm to kierunek przejawiający tendencje schyłkowe w kulturze. Wiersze Kazimierza Przerwy-Tetmajera „Koniec wieku XIX”.

Impresjonizm - kierunek w malarstwie ukształtowany we Francji w drugiej poł. XIX w, mający odpowiedniki w literaturze, np. w poezji P. Verlaine'a. Pokazywał świat tak, jak jest on widziany w procesie poznawania go, w sztuce jest przedstawienie przelotnych wrażeń, a poznawanie świata ogranicza się do subiektywnych, odczuć,  zjawisk.

Neoklasycyzm - zespół tendencji w poezji XIX i XX w


Komentarze

    5 + 5 =