Jednocześnie jezioro jest również symbolem poezji, w której twórca stara się wiernie odwzorować rzeczywistość. Okazuje się jednak, że obraz ten zawsze zawiera swoiste przekłamanie – stanowi raczej projekcję wnętrza poety niż realne odbiciem świata.
Końcowe słowa podmiotu lirycznego wskazują na ciągłą przemianę jego twórczości, ale też na przemijanie w sensie egzystencjalnym.
„Nad wodą wielką i czystą” to wiersz, który stanowi poetycką refleksję Mickiewicza nie tylko nad własną egzystencją, ale również twórczością. Pojawiający się w tekście obraz lustra jeziora jest symbolem ludzkiej duszy i pamięci, gdzie niczym w wodzie znajdują odbicie wszystkie emocje i doświadczenia. Niektóre z nich są wzniosłe („dumne opoki czoła”), inne zaś, te najbardziej przykre, zostają wyparte przez psychikę („błyskawice – pomijam”), podobnie jak woda zatrzymuje dźwięk gromu.
Jednocześnie jezioro jest również symbolem poezji, w której twórca stara się wiernie odwzorować rzeczywistość. Okazuje się jednak, że obraz ten zawsze zawiera swoiste przekłamanie – stanowi raczej projekcję wnętrza poety niż realne odbiciem świata.
Końcowe słowa podmiotu lirycznego wskazują na ciągłą przemianę jego twórczości, ale też na przemijanie w sensie egzystencjalnym.
