Romantyzm

Romantyzm to okres w dziejach historii, literatury i kultury europejskiej przypada na przełom XVIII i XIX w. Romantyzm zrodził się z ruchów wolnościowych w Europie, nawiązujących do idei Wielkiej Rewolucji Francuskiej. W Anglii ta epoka zbiegła się w czasie z ruchem czartystów, w Rosji powstaniem dekabrystów, a w Polsce powstaniem listopadowym. Zapowiedzi romantyzmu w Polsce pojawiały się już po ostatnim rozbiorze w 1795, a właściwy czas tej epoki to lata 1822-1863. W 1822 wydano w Wilnie tom "Poezji" Mickiewicza, tom ten stanowił manifest literatury romantycznej. Zaś w 1863 wybuchło powstanie styczniowe, które zakończyło okres romantyzmu i politykę walk niepodległościowych.
Nazwa Romantyzm” pochodzi od słowa „romanus” czyli rzymski. Średniowieczne określenie „lingua romana” odnosiło się jednak nie do łaciny, ale do języka ludowego, który łączył łacinę z elementami ojczystymi. 

Cechy charakterystyczne romantyzmu

- postawienie uczucia ponad rozumem, bo to ono najbardziej pomaga człowiekowi poznać tajemnice życia i świata;
- możliwość nawiązania kontaktu ze światem nadprzyrodzonym;
- pojawienie się w literaturze wątków fantastycznych, baśniowych, fantastycznych, korzystanie z podań i legend;
- tajemniczość;
- nawiązanie do motywów historycznych, w szczególności średniowiecznych;
- orientalizm;
- złamanie reguł i zasad klasycznej poetyki, która krępowała rozwój jednostki;
- indywidualizm.

Typy bohaterów romantycznych

Bohater bajroniczny – stworzony przez Byrona („Giaur”). Cechuje go bunt wobec świata, konwencji, norm. Samotnie walczy przeciw tym normom, najczęściej z wysokich pobudek, takich jak patriotyzm i miłość, niestety przegrywa. Jest tajemniczy, znamy tylko fragmenty jego życia. Targają nim silne namiętności i emocje, które nim całkowicie go kontrolują. Prowadzi to do zbrodni.