Wstęp zawiera opis pięknej krainy - Grecji. Narrator wzywa mieszkańców tej krainy do buntu przeciwko najeźdźcom – Turkom. Następna wizja to jeździec w czerni, pędzący z zaciętą miną. Następuje wspomnienie pałacu Hassana, który był kiedyś wypełniony życiem i radością, ale odkąd wyprowadzono stąd na śmierć jedną z kobiet, zapadła tam wieczna cisza i dom opustoszał. W następnym obrazie Turcy na statku wyrzucają coś do wody.
Następuje opis smutku Hassana, który cierpi odkąd zniknęła jego ukochana żona Leila. Ludzie mówią, że uciekła z Giaurem. Wkrótce Hassan wyrusza w drogę, a ludzie sądzą, że chce odebrać Leilę Giaurowi. Zostaje zaatakowany i ginie z ręki Giaura, który mści się za utopienie Leili zgodnie z prawem muzułmańskim. Matka Hassana oczekuje syna. Przybywa do niej wieść, że został zabity. Cierpi po stracie ukochanego syna. Następuje przepowiednia, wedle której Giaur za swą zbrodnię po śmierci stanie się wampirem.
Minęło sześć lat, Giaur zamknął się w klasztorze. Wciąż cierpi z powodu śmierci ukochanej. Spowiada się staremu zakonnikowi. Mówi, że nic już nie czuje w swej duszy. Przyznaje, że popełnił zbrodnię, ale nie żałuje niczego, co w życiu uczynił. Opowiada o swej miłości do Leili. W ostatnich słowach prosi o skromny pogrzeb.
Streszczenie chronologiczne:
Giaur pochodzi z Wenecji. Zakochał się w żonie Hassana, Gruzince o imieniu Leila. Dziewczyna jest branką. Hassan podejrzewa Leilę o miłość do innego mężczyzny. Kiedy staje się pewien jej zdrady, postanawia ją ukarać. Muzułmańskie prawo nakazuje niewierną wrzucić do morza w zawiązanym worze. Zadanie to Hassan powierza Emirowi. Orszak wypływa na morze i nocą Leila została wyrzucona do wody. Giaur pragnie uratować ukochaną, pędzi nad morze na czarnym koniu, ale przybywa na brzeg, gdy już jest za późno. Leila utonęła. Giaur czuje nienawiść do człowieka, który pozbawił jego wybrankę życia i przysięga zemścić się na Hassanie.
Muzułmanin także nie zaznaje spokoju po śmierci branki. Cierpi z powodu wyrzutów sumienia i postanawia pocieszyć się, znajdując sobie nową żonę. Wyrusza po nią ze swym orszakiem, na czele którego jedzie Tatar. W pewnym momencie podróży Tatar oznajmia, że za chwilę wjadą na szczyt porośniętego drzewami pagórka, a droga, która znajduje się za nim, nie należy do bezpiecznych. Wtem trafia go kula i Tatar spada z konia. Ludzie z orszaku chcą ratować towarzysza, ale także trafiają ich kule i umierają. Hassan nie traci odwagi i decyduje się jechać dalej. W końcu na drogę wychodzą bandyci, na czele których znajduje się Giaur w albańskim stroju. Rozpętuje się bitwa, w której Hassan staje do pojedynku i zostaje ciężko raniony przez Giaura - traci dłoń i ma przebitą pierś. Pada na ziemię. Giaur staje nad nim i mówi, że pomścił teraz swą ukochaną. Decyduje się jechać dalej w świat. Biedna matka Hassana od tatarskiego posłańca dowiaduje się o śmierci syna, który został pokonany przez Giaura.
Bohater wędruje po świecie, a u kresu życia wstępuje do klasztoru. Aby przekonać opata, podaruje zakonowi dużą kwotę pieniędzy. Wiedzie tam życie niemal pustelnicze, ale nie wypełnia powinności mnicha - nie modli się, nie oddaje spowiedzi i nie uczestniczy we mszach. Miewa częste wizje. Po 6 latach pobytu domyśla się, że jego kres jest już blisko i zwierza się staremu mnichowi z kolei swego życia. Podaruje mu pierścień i prosi, by przekazano go jego dawnemu przyjacielowi, który kiedyś zapowiedział losy Giaura. Po dokonaniu spowiedzi prosi zakonnika, by wyprawiono mu ubogi pogrzeb, a na jego grobie umieszczono prosty krzyż.
