Adam Asnyk - życiorys
Adam Asnyk (pseudonim Jan Stożek) urodził się 11 września 1838 roku w Kaliszu. Był słynnym polskim poetą i dramatopisarzem pochodzącym z rodziny szlacheckiej. Jego ojciec, Kazimierz, były powstaniec listopadowy, osiedlił się w Kaliszu, gdzie rozpoczął handel skórami. Matką Adama była Konstancja z Zagórowskich.
Adam ukończył Wyższą Szkołę Realną w Kaliszu, a następnie jako młodzieniec podjął studia w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Marymoncie w roku 1856, a także w Akademii Medycznej w Warszawie (1857-1859) i we Wrocławiu (1859-1860). Tu należał do Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego. Został uwięziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.
Na uwagę zasługuje udział Asnyka w ruchu konspiracyjnym, w którym był członkiem rządu wrześniowego w powstaniu styczniowym. Po upadku powstania wyjechał do Włoch, a następnie do Niemiec. W roku 1866 w Heidelbergu nadano mu tytuł doktora filozofii.
Asnyk debiutował we lwowskim „Dzienniku Literackim” w roku 1864. Był znanym podróżnikiem, pasjonał się podróżami do krajów takich jak: Włochy, Indie, Tunezja, Algieria, przynależąc również do Towarzystwa Tatrzańskiego. Podróżniczy tryb życia zakończył w roku 1870 osiadając na stałe w Krakowie. W roku 1875 ożenił się z Zofią Kaczorowską, która wkrótce urodziła mu syna Włodzimierza. W latach 1882-1894 był współredaktorem „Nowej Reformy”.
Adam Asnyk był czynnym politykiem, a także angażował się w życie społeczne, będąc współorganizatorem Towarzystwa Szkoły Ludowej, radcą miejskim czy posłem na sejm. Ten wielki człowiek tworzył pod pseudonimem Jan Stożek w swoich utworach poruszając problematykę pozytywistyczną równocześnie nie zapominając o tradycjach romantycznych.
Adam Asnyk był czynnym politykiem, a także angażował się w życie społeczne, będąc współorganizatorem Towarzystwa Szkoły Ludowej, radcą miejskim czy posłem na sejm. Ten wielki człowiek tworzył pod pseudonimem Jan Stożek w swoich utworach poruszając problematykę pozytywistyczną równocześnie nie zapominając o tradycjach romantycznych.
Adam Asnyk zmarł 2 sierpnia 1897 roku w Krakowie.
Twórczość
Do najważniejszych dzieł tego artysty można zaliczyć: cykl sonetów „Nad głębiami” (1883-1894), Poezje (1869), Poezje (1872), Poezje (1880), Poezje (1894) oraz liczne utwory dramatyczne i nowele.
W utworach usiłował nawoływać młodych do aktywności, krytykując lojalizm pozytywistów. Widoczna jest również nuta patriotyczna manifestująca wiarę w siłę i potęgę narodu, a także niewątpliwą zdolność do odzyskania utraconej wolności.