Akt I
Scena 1: Cześnik przy śniadaniu rozmawia z Dyndalskim na temat natury kobiet. Myślał o tym, by ożenić się z Klarą, jednak to dziewczyna młoda i niedoświadczona, więc trudno przewidzieć wyroki jej serca. Podstolina jest lepszą kandydatką: to kobieta bogata i doświadczona, bardziej stateczna, niż młoda panienka. Dyndalski zauważa, że w stanie małżeńskim nie jest zawsze lekko, na dodatek Cześnik cierpi na podagrę, kurcze żołądka i reumatyzm, na co Cześnik zauważył, że przecież nie wiadomo, co też może kryć Podstolina i jest to nieważne, liczy się tylko to, by panowała między nimi zgoda w małżeństwie.
Scena 2: Przybywa Papkin, ubrany wedle francuskiej mody. Opowiada, jak biegiem pędził na zawołanie Cześnika, ten jednak naśmiewa się z niego. Pozwala mu zasiąść ze sobą do śniadania i przypomina, że Papkin ma u niego dług wdzięczności. Próbuje wyłożyć swoją sprawę, jednak Papkin co chwilę mu przerywa swymi przechwałkami i opowieściami, prawdopodobnie zmyślonymi. W końcu Cześnikowi udaje się opowiedzieć o problemie, jakim jest jego sąsiad, Rejent Milczek, który zamieszkuje połowę zamku. Cześnik nie może sam pertraktować z Rejentem, ponieważ to zbyt niebezpieczne, dlatego Papkin ma zostać posłem. Ten podziękował za taki zaszczyt, ale zauważył, że jest zbyt srogi na takie zadanie. Cześnik nie zmienia zdania. Opowiada też, że zamierza się ożenić, jednak sam nie potrafi rozmawiać z kobietami, dlatego Papkin ma być jego rzecznikiem przed Podstoliną.
Scena 3: Papkin zostaje sam i mówi, że to dobrze dla świata, że potrafi krótko trzymać Cześnika. Opowiada, że odda mu Podstolinę, a dla siebie weźmie Klarę. Aby zwrócić uwagę Podstoliny zaczyna grać na angielskiej gitarze i śpiewać o kocie, który narobił mu w pokoiku łoskot.
Scena 4: Wchodzi Podstolina
