Fabuła w poematach dygresyjnych jest zwykle jednowątkowa i bardzo prosta. Stanowi jedynie punkt wyjścia dla tego, co jest istotą gatunku, czyli dygresji.
Beniowski jest zubożałym szlachcicem. Ratunkiem na kłopoty finansowe mógłby być ślub z Anielą, pochodzącą z bogatej rodziny. Ojciec dziewczyny upatrzył jednak dla córki innego kandydata, mimo że para pała do siebie gorącym uczuciem.
Beniowski wyjeżdża w świat. Chce poznać życie, zdobyć doświadczenie i odmienić los (na swojej drodze spotyka m. in. księdza Marka i Sawę). Dołącza do konfederatów barskich. W momencie, kiedy wysłany zostaje na Krym, żeby zdobyć pomoc, znika z oczu czytelnika.
Reszty dopełniają dygresje. Dotyczą one sytuacji samego Słowackiego, bo wątków osobistych jest tam sporo, ale także sytuacji poezji polskiej w ogóle. Pojawia się koncepcja wieszcza działającego, stojącego na czele ludu, angażującego się w sprawy społeczne.
Jest także koncepcja narratora, który, jak to gdzieś określono, znajduje się pomiędzy gawędziarzem a wieszczem. Opowiada o sprawach narodu, wyraża jego tęsknoty, nadzieje, radości i smutki. Oprócz tego wiele jest wypowiedzi polemicznych, skierowanych przeciw Mickiewiczowi i krytykom nieprzychylnym autorowi poematu.
Beniowski jest zubożałym szlachcicem. Ratunkiem na kłopoty finansowe mógłby być ślub z Anielą, pochodzącą z bogatej rodziny. Ojciec dziewczyny upatrzył jednak dla córki innego kandydata, mimo że para pała do siebie gorącym uczuciem.
Beniowski wyjeżdża w świat. Chce poznać życie, zdobyć doświadczenie i odmienić los (na swojej drodze spotyka m. in. księdza Marka i Sawę). Dołącza do konfederatów barskich. W momencie, kiedy wysłany zostaje na Krym, żeby zdobyć pomoc, znika z oczu czytelnika.
Reszty dopełniają dygresje. Dotyczą one sytuacji samego Słowackiego, bo wątków osobistych jest tam sporo, ale także sytuacji poezji polskiej w ogóle. Pojawia się koncepcja wieszcza działającego, stojącego na czele ludu, angażującego się w sprawy społeczne.
Jest także koncepcja narratora, który, jak to gdzieś określono, znajduje się pomiędzy gawędziarzem a wieszczem. Opowiada o sprawach narodu, wyraża jego tęsknoty, nadzieje, radości i smutki. Oprócz tego wiele jest wypowiedzi polemicznych, skierowanych przeciw Mickiewiczowi i krytykom nieprzychylnym autorowi poematu.
