Romantyzm

Jest indywidualistą, ma silnie rozbudowane poczucie własnej wartości i wyższości, jest dumny i niezależny. Jest przede wszystkim romantycznym buntownikiem.
Bohater werteryczny posiada przesadnie wybujałą uczuciowość. Patrzy na świat przez pryzmat swoich marzeń oraz poezji. Nie zgadza się na panujące konwencje moralne i obyczajowe, ale nie podejmuje zdecydowanego, konkretnego działania. Cechuje go silne poczucie bezsensowności istnienia, dąży do samozagłady, życie kończy najczęściej samobójstwem. (J.W. Goethe „Cierpienia młodego Wertera”).
Bohater wallenrodyczny działa motywowany wysokimi patriotycznymi pobudkami. Dla Ojczyzny poświęca własne dobro osobiste i szczęście ukochanej. Jest rozdarty między ojczyzną a rodziną. W ostateczności wybiera ojczyznę. Poświęca dla niej wszystko, nawet honor.
 

Koncepcja poety i poezji w utworach romantycznych

Poeta jest uważany za przywódcę duchowego narodu, wieszcza, drogowskaz. Jest postacią wyjątkową, obdarzoną przez Boga licznymi przymiotami. Niezwykle często poeta jest bohaterem. Bohater romantyczny jest człowiekiem, który przeżywa tragiczny konflikt spowodowany konfliktem pomiędzy wyznawanymi ideałami a zastaną rzeczywistością, jest to człowiek niepogodzony ze światem i społeczeństwem, w którym żyje, buntuje się przeciwko obowiązującym normom społecznym i kulturalnym oraz obyczajowym. Bohater romantyczny jest indywidualistą i człowiekiem o  przebogatym życiu wewnętrznym, jest pełen sprzeczności, wahań i rozterek.
Cechą bohatera romantycznego jest przeżywanie wielkiej romantycznej miłości, która jest wielką namiętnością, zdaniem romantyków dowodzi dominacji uczuć nad rozumem. Miłość romantyczna jest prawie zawsze nieszczęśliwa i doprowadza bohatera do samobójstwa. W romantyzmie powstała też nowa koncepcja poezji i poety jako wieszcza i