przez co stał się obiektem drwin szlachty. Wciąż nie mógł zapomnieć u kochanej Ewie, poślubionej już bogatemu synowi kasztelana, i często snuł się w okolicy zamku Horeszki. Któregoś razu, w czasie konfederacji targowickiej, był świadkiem ataku Rosjan na zamek. W porywie gniewu i pragnienia zemsty porwał strzelbę zabitego Moskala i zastrzelił Stolnika.
Jacek Soplica został okrzyknięty mordercą i zdrajcą. Uznano go za sprzyjającego Rosjanom i uczestnika konfederacji targowickiej, zaś targowiczanie ofiarowali mu nawet zagarnięte dobro Horeszków wraz z zamkiem. Popada w rozpacz i podejmuje decyzję o ucieczce z Litwy, na której nie będzie mógł zaznać spokoju. Oddaje swojego syna, Tadeusza, w opiekę swojemu młodszemu bratu, Sędziemu. Przez jakiś czas przemierza Polskę, w końcu decyduje się wyjechać za granicę. W Rzymie wyrzeka się swojej tożsamości i wstępuje do zakonu bernardynów. Przyjmuje nowe imię – Robak. Przyłącza się do Legionów Polskich Dąbrowskiego, walczy m.in. pod Samosierrą, zostaje wtrącony na jakiś czas do austriackiego więzienia. Po latach powrócił na Litwę, by pełnić rolę emisariusza politycznego i zgodnie z wolą Napoleona przygotować powstanie. Nikomu nie zdradza swojej tożsamości, nie opowiada o swoich bohaterskich czynach, zdobywa zaufanie szlachty swoją mądrością i zwalczaniem sporów między sąsiadami. Od czasu do czasu ktoś zastanawia się, skąd zakonnik może posiadać takie zdolności, jakie posiada Ksiądz Robak, chociażby kiedy jednym celnym strzałem powala niedźwiedzia i ratuje Tadeusza i Hrabię. W karczmie Jankiela, z którym się zaprzyjaźnił, nawołuje do walki o ojczyznę i opowiada o wielkich czynach Dąbrowskiego. Próbuje w szlachcie, pogrążonej w swoich prywatnych sprawach, wzbudzić uczucia patriotyczne, co
