Mit mówiący o śmierci herosa kończy się włączeniem Heraklesa w grono bogów Olimpu i poślubieniem Hebe, bogini młodości.
Perseusz– heros z Argolidy, syn Zeusa i Danae. Zdobył głowę Meduzy, uwolnił Andromedę od potwora Cetusa. Z jego rodu wywodzi się Alkmena i Herakles.
Minos– syn Zeusa i Europy, król Krety. Miał syna potwora, Minotaura.
Na jego dworze służył mityczny architekt Dedal. Po śmierci Minos
został jednym z sędziów dusz zmarłych.
Ganimedes– słynny z urody młodzieniec, którego Zeus, przybywszy na ziemię pod postacią orła, porwał i uczynił podczaszym na Olimpie.
Muzy
Słowo muza pochodzi od greckiego mousike,
oznaczającego muzykę. Według mitu boginie te były córkami Zeusa,
boga uniwersalnego porządku, i Mnemozyne, bogini pamięci. Jest ich
dziewięć. Opiekowały się sztukami pięknymi i naukami:
Erato– muza poezji miłosnej, jej atrybut to lira;
Euterpe– muza poezji lirycznej, atrybut – aulos (flet);
Klio– muza historii, trzyma w ręku zwój papirusu (lub pergamin);
Kaliope– muza poezji epicznej (eposu), z tabliczką i rylcem;
Melpomene– muza tragedii, trzyma maskę tragiczną;
Talia– muza komedii, z maską komiczną;
Terpsychora– muza tańca, jej atrybuty to lira i plektron (pióro lub inaczej kostka do gry na instrumentach strunowych);
Urania– muza astronomii i geometrii, trzyma cyrkiel i kulę (lub globus);
Polihymnia– muza sakralnej poezji chóralnej, nie posiada atrybutu, zwykle ukazywana była w zamyślonej pozie, a obok niej zasłona.
Muzy dawały inspirację do śpiewu i układania poezji, np. Odyseję Homera rozpoczyna apostrofa do muzy – prośba o wsparcie talentu, natomiast w poemacie Hezjoda
