Dedal, artysta i wynalazca, mieszkał z synem Ikarem w Atenach, jednak zmuszony został do ucieczki z ojczyzny. Oboje dotarli na Kretę, gdzie rządził król Minos. Dedal został nadwornym architektem i zbudował labirynt, w którym uwięziono Minotaura, który był synem króla. Architekt dopuścił się zdrady pomagając Tezeuszowi wydostać się z labiryntu, w związku z czym Minos ukarał go zakazem opuszczania Krety. Dedal postanowił wraz z synem uciec z wyspy, w czym pomóc miały im skrzydła wykonane z ptasich piór sklejonych woskiem. Ojciec przestrzegł syna, by ten nie wzlatywał zbyt wysoko, ponieważ żar słoneczny może roztopić wosk; nie może też lecieć zbyt nisko, bo pióra nasiąkną parą unoszącą się nad morzem i staną się zbyt ciężkie. Swą ucieczkę zaplanowali na noc. Kiedy zaczęło świtać frunący Ikar nie mógł się powstrzymać i wzbił się wyżej ku słońcu. Przewidywania Dedala sprawdziły się – wosk stopił się a Ikar wpadł do morza.
