„Mitologię” Jana Parandowskiego – wydaną po raz pierwszy w 1924 roku, po dziś dzień cieszącą się niesłabnącą popularnością wśród polskich intelektualistów – uznać można za doskonałe kompendium wiedzy o mitach. „Mitologia” zyskała sporą ilość wydań. Do jej sukcesu wydawniczego przyczyniły się z pewnością walory kompozycyjne i stylistyczne: układ książki Parandowskiego jest niezwykle przejrzysty, zaś narracja autora cechuje się precyzją, łatwością snucia fascynującej opowieści (w końcu mity z początku przekazywane były ustnie), która jest – mimo odległego od dzisiejszych realiów tematu – zrozumiała dla wszystkich.
„Mitologia” rozwija się w sposób linearny: począwszy od powstania świata (tzw. mit kosmogoniczny), poprzez opowieści o narodzinach poszczególnych bogów (np. Ateny czy Afrodyty), o powstawaniu najważniejszych zjawisk świata przyrody (np. mit o Demeter i Korze), charakterystykę władców Olimpu, aż po historie dotyczące herosów, a także kontaktów pomiędzy bóstwami i zwykłymi śmiertelnikami – ludźmi.
„Mitologię” Parandowskiego, mimo iż niezaprzeczalnie stanowi ona dzieło tzw. kultury wysokiej (odświętnej, oficjalnej), do której odwołują się w swoich wierszach choćby znani poeci polscy (Herbert, Miłosz, Szymborska, Zagajewski itd.), można potraktować jako zbiór fantastycznych opowieści sensacyjnych pełnych napięcia, niespodziewanych zwrotów akcji i nieprzewidywalnych konsekwencji, gdzie zbrodnia nie zawsze skutkuje ukaraniem winowajcy, zaś kary nie musi poprzedzać żadne przewinienie.
