Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Mitologia - Mit o Prometeuszu

Prometeusz był jednym z tytanów. Ulepił ludzi z gliny, ale byli oni bardzo słabi i nie umieli bronić się przed drapieżnikami. Tytan zakradł się więc do siedziby bogów i wykradł stamtąd ogień. Dzięki ogniowi ludzie stali się bardziej samowystarczalni i zyskali obronę przed dzikimi zwierzętami.

Zeus nie był zadowolony, że na ziemi pojawiło się nowe plemię. Obawiał się, że zbuntuje się ono tak jak wcześniej giganci i znowu bogowie będą musieli walczyć. Rozkazał więc Hefajstosowi – bogu sztuki kowalskiej, biegłemu we wszelkich rzemiosłach – stworzyć piękną kobietę. Nazwano ją Pandorą. Przed wysłaniem na ziemię dostała szczelnie zamkniętą glinianą beczkę. Potem Hermes pozostawił ją przed domem Prometeusza. Gdy tytan zobaczył piękną kobietę, od razu zdał sobie sprawę, że to podstęp. Ale jego brat Epimeteusz (gr. myślący wstecz) zakochał się w Pandorze i wziął ją sobie za żonę. Za namową kobiety, otworzył beczkę. Natychmiast wyleciały z niej na świat wszelkie ludzkie nieszczęścia i choroby.

Prometeusz postanowił się zemścić. Zabił wołu i podzielił go na dwie części: najlepsze mięso przykrył skórą, a bezużyteczne kości – tłuszczem. Następnie zaproponował Zeusowi, by wybrał jedną część, która od tej pory miała być składana bogom. Zeus wybrał tłuszcz, sądząc, że pod nim znajdzie najlepsze mięso. Rozgniewany bóg kazał przykuć Prometeusza na wieczność do skał Kaukazu. Co dzień przylatywał tam ogromny orzeł i pożerał część wątroby tytana, która następnego dnia odrastała.

Informacje