Pieśń I
Inwokacja do Muzy, w której nawet nie jest wymienione imię Odyseusza. Wymienione zostają gniew Achillesa i klęska Achajów. Dopiero w 21 wierszu pojawia się imię głównego bohatera „Odysei”. Mowa jest tylko o pierwszej części podstawowego motywu, czyli powrocie bohatera na Itakę po latach tułaczki. Nie ma informacji o rzezi kochanków, choć to kulminacyjny moment. Z tej ekspozycji sytuacji przenosimy się od razu do opowiadania o zgromadzeniu bogów w pałacu Zeusa. Nieszczęśliwy powrót Agamemnona, który wspomina Zeus, ubolewając nad zaślepieniem Ajgista i zamordowaniem przez niego wodza jest antytezą powrotu Odyseusza. Bohater epopei jeszcze sporo wycierpi, ale na samym końcu zatriumfuje.
Zeus wyjaśnia, że w powrocie Odyseusza do Itaki przeszkadza gniew Posejdona, który karze go za oślepienie mu syna Polyfema. Podczas, gdy Atena zapowiada, że zachęci Telemacha (syn Odyseusza), by zdobył sławę wybierając się w podróż do Sparty i Pylon w poszukiwaniu ojca, Hermes nakazuje nimfie Kalypso uwolnienie kochanka – Odyseusza. Atena w postaci króla Tafijczyków Mentesa daje Telemachowi rady, co ma czynić. Telemach ma zwołać wiec, na którym znajdą się zalotnicy i nakazać wyjechać im do siebie. Jeśli jego matka będzie miała ochotę wyjść za maż, niech wróci do rodziców, a ci ją wydadzą. Telemachowi nakazuje wyprawić się na okręcie w poszukiwania ojca do Nestora i Menelaosa. Jeśli dowie się, że ojciec nie żyje ma usypać mogiłkę, a matkę wydać za mąż. Gdy już wszystkiego dokona ma pomyśleć, jak wymordować zalotników w swoim domostwie. Rady Ateny budzą nieco wątpliwości i ciężko wprowadzić je w czyn, by miały swój porządek.
Mentes nieoczekiwanie znika, zaś Telemach domyśla się, że miał do czynienia z bóstwem. Telemach ma niechętny stosunek do matki i widać je podczas sceny, gdy śpiewak
Inwokacja do Muzy, w której nawet nie jest wymienione imię Odyseusza. Wymienione zostają gniew Achillesa i klęska Achajów. Dopiero w 21 wierszu pojawia się imię głównego bohatera „Odysei”. Mowa jest tylko o pierwszej części podstawowego motywu, czyli powrocie bohatera na Itakę po latach tułaczki. Nie ma informacji o rzezi kochanków, choć to kulminacyjny moment. Z tej ekspozycji sytuacji przenosimy się od razu do opowiadania o zgromadzeniu bogów w pałacu Zeusa. Nieszczęśliwy powrót Agamemnona, który wspomina Zeus, ubolewając nad zaślepieniem Ajgista i zamordowaniem przez niego wodza jest antytezą powrotu Odyseusza. Bohater epopei jeszcze sporo wycierpi, ale na samym końcu zatriumfuje.
Zeus wyjaśnia, że w powrocie Odyseusza do Itaki przeszkadza gniew Posejdona, który karze go za oślepienie mu syna Polyfema. Podczas, gdy Atena zapowiada, że zachęci Telemacha (syn Odyseusza), by zdobył sławę wybierając się w podróż do Sparty i Pylon w poszukiwaniu ojca, Hermes nakazuje nimfie Kalypso uwolnienie kochanka – Odyseusza. Atena w postaci króla Tafijczyków Mentesa daje Telemachowi rady, co ma czynić. Telemach ma zwołać wiec, na którym znajdą się zalotnicy i nakazać wyjechać im do siebie. Jeśli jego matka będzie miała ochotę wyjść za maż, niech wróci do rodziców, a ci ją wydadzą. Telemachowi nakazuje wyprawić się na okręcie w poszukiwania ojca do Nestora i Menelaosa. Jeśli dowie się, że ojciec nie żyje ma usypać mogiłkę, a matkę wydać za mąż. Gdy już wszystkiego dokona ma pomyśleć, jak wymordować zalotników w swoim domostwie. Rady Ateny budzą nieco wątpliwości i ciężko wprowadzić je w czyn, by miały swój porządek.
Mentes nieoczekiwanie znika, zaś Telemach domyśla się, że miał do czynienia z bóstwem. Telemach ma niechętny stosunek do matki i widać je podczas sceny, gdy śpiewak
