Autorem pieśni jest rzymski poeta Horacy. Jest on zaliczany do przedstawicieli rzymskiej liryki. Horacy to syn wyzwoleńca, kształcił się w Rzymie i w Atenach. Znany jako autor licznych pieśni lirycznych i satyr. Styl jego wypowiedzi to forma dialogu – rozmowy z anonimowym rozmówcą. Hasła przewodnie jakimi posługiwał się Horacy to:
Non omnis moria – nie wszystek umrę
Carpe diem – chwytaj dzień, nie pytaj próżno.
Po motywy horacjańskie bardzo często sięgał Jan Kochanowski w swojej twórczości.
Pieśń rozpoczyna się sławnym powiedzeniem często używanym także w potocznej mowie – wystawiłem sobie pomnik trwalszy niż ze spiżu. Autor sugeruje, iż pozostawia po sobie nieocenione dobra, które przetrwają przez wieki. Pamięć o nim oraz dzieła jakie pozostawi przetrwają nienaruszone przez całe wieki:
Ani go deszcz trawiący, ani Akwilony
Nie pożyją bezsilne, ni lat niezliczony
Szereg, ni czas lecący w wieczności otchłanie.
Autor jest przekonany o nieśmiertelności swoich czynów:
Nie wszystek umrę, wiele ze mnie tu zostanie
Poza grobem.
Autor przyznaje się do swojego niskiego pochodzenia ale zaraz potem dodaje z dumą, iż ludzie będą pamiętać, iż wybił się na wyżyny i że to właśnie on jako pierwszy zasłużył się w swojej twórczości, przynosząc ją na ziemie Italów :
Gdzie z szumem się Aufidus rozhukany toczy,
Gdzie Daunus w suchym kraju rządził polne ludy,
Tam o mnie mówić będą, że ja, niski wprzódy,
Na wyżyny się wzbiłem i żem przeniósł pierwszy
Do narodu Italów rytm eolskich wierszy.
W swoim wierszu autor zwraca się także do muzy greckiej tragedii Melpomeny, której zawdzięcza swój talent oraz swoje wszelkie zasługi :
Melpomeno, weź chlubę, co z zasługi rośnie,
I delfickim wawrzynem wieńcz mi skroń radośnie.
