Oda „Do Apollina” to utwór błagalny i autotematyczny. Podmiotem lirycznym jest tu poeta, który w dniu święta bóstwa prosi je o błogosławieństwo. Apollo to patron liryki i poetyckiego natchnienia, stąd ma on szczególne znaczenie dla Horacego. Poeta podkreśla swoją skromność, pokazuje bowiem, że nie potrzebuje żadnych bogactw materialnych. Rezygnuje z rolniczych płodów ziemi, stad bydła i wspaniałych kosztowności. Wszystkie te dobra pozostawia dla ludzi innych profesji – rolników, właścicieli winnic i kupców. Oda „Do Apollina” to utwór błagalny i autotematyczny. Podmiotem lirycznym jest tu poeta, który w dniu święta bóstwa prosi je o błogosławieństwo. Apollo to patron liryki i poetyckiego natchnienia, stąd ma on szczególne znaczenie dla Horacego. Poeta podkreśla swoją skromność, pokazuje bowiem, że nie potrzebuje żadnych bogactw materialnych. Rezygnuje z rolniczych płodów ziemi, stad bydła i wspaniałych kosztowności. Wszystkie te dobra pozostawia dla ludzi innych profesji – rolników, właścicieli winnic i kupców.
