Pan rozsiewa paniczny strach, od którego uciekają pasterze i nimfy. Imię Pana tłumaczone jest czasem jako wszechświat. Wierzono, że jego bóstwo rozlane jest w całej przyrodzie i wszystkich rzeczach.
Selene– córka tytanów, zakochana w pasterzu Endymionie. Jej atrybuty
to: gwiazda i sierp Księżyca.
Psyche– uosobienie duszy ludzkiej wyobrażane jako ptak lub dziewczyna ze
skrzydłami ptaka albo motyla. Kochanka Erosa, który przychodził do
niej pod osłoną nocy. Psyche bardzo pragnęła ujrzeć Erosa i
jednej nocy zapaliła lampę. Bożek uleciał. Jednak miłość
połączyła dwojga na Olimpie.
Tanatos– syn Nocy i Erebu; uosobienie śmierci,
brat bliźni Hypnosa.
Temida– córka Uranosa i Gai, bogini sprawiedliwości
i praw.
Przedstawiana była z rogiem obfitości, wagą, niekiedy z opaską na
oczach i mieczem w dłoni. Symbol sądownictwa
i sprawiedliwości.
Herosi
Herakles– grecki heros, charakteryzuje go wielka siła fizyczna, odwaga i
męstwo. Stoicy widzieli w nim ideał ludzkiego hartu ducha. Jest
jedną z żywych postaci mitologii aż do czasów współczesnych,
znany bardziej pod rzymskim imieniem Herkulesa.
Narodził się
z bogini Alkmeny i Zeusa, jednak zazdrosna Hera, w
gniewie za niewierność męża, wysłała do kołyski dwa węże,
mające zgładzić Haraklesa i jego brata. Malutki heros jednak
zadusił węże. Pojednanie z Herą nastąpiło dopiero po śmierci
Heraklesa. Trzon mitu o Heraklesie stanowi dwanaście
prac,
które zlecił herosowi Eurysteus, król Tyrynsu. Herakles przybył
do niego po namowie wyroczni delfickiej, u której szukał
przebaczenia za popełnioną zbrodnię (zabił żonę i dzieci w
Tebach; atak szału zesłała na niego Hera). W wykonaniu zadań
pomagała Heraklesowi Atena. Wiele miast greckich włączało
Heraklesa do swoich mitów.
