i przeciwników reform Solona. W 561 roku p.n.e.
Pizystrat dokonał zamachu stanu i objął władzę tyrana w Atenach.
Dbał Pizystrat o rozwój handlu i rzemiosła, przeprowadził
podział ziemi, wprowadził podatki a, by uniknąć przenoszenia się
chłopów ze wsi do miasta stworzył urząd objazdowych sędziów,
którzy rozstrzygali sprawy na miejscu. Po Pizystracie władzę w
Atenach sprawowali jego synowie – Hiparch i Hippiasz. Tyrania
Hippiasza została jednak obalona w 510 roku p.n.e. przez siły
Sparty a do władzy w Atenach powróciła arystokracja. Jednak nie na
długo, ponieważ archont Klistenes postanowił przeprowadzić
reformy odbierające władzę arystokracji. Zastąpił podział na
wspólnoty rodowe podziałem terytorialnym. Attykę podzielono na
wybrzeże, miasto
i centrum kraju oraz na dziesięć jednostek
terytorialnych. Reforma nazwisk spowodowała, że nazwisko składało się z imienia i nazwy
gminy pochodzenia bez imienia ojca, by znieść różnice pomiędzy
arystokracją a resztą społeczeństwa. Nową instytucją stała się
Rada Pięciuset oraz dziesięciu strategów zarządzających wojskiem
w poszczególnych jednostkach terytorialnych. Prawdopodobnie to
Klistenes był tez twórcą ostracyzmu.
Reformy Klistenesa zdecydowanie osłabiły pozycję arystokracji.
W 564 roku p.n.e. kolonie greckie w Azji Mniejszej podbiła najpierw Lidia a następnie Persowie, którzy zaprowadzili rządy tyranów. W rezultacie wyprawy Dariusza przeciwko Scytom w 512 roku p.n.e. Persowie powiększyli swe nabytki o dalsze kolonie greckie m.in. o Bizancjum.
W 499 roku p.n.e., gdy w Milecie a potem w wielu innych miastach obalono tyranię doszło do wybuchu powstań na terenie Jonii przeciwko władzy Persów. Rozpoczęły one okres wojen persko-greckich. Wzmocnieni przez posiłki z Aten i Eretrii Jonowie zajęli
