je także pisać i czytać, chociaż nie w szkołach a w domach. Oczywiście w związku z udziałem w uroczystościach religijnych musiały umieć śpiewać i tańczyć. Za mąż wychodziły wcześnie, bo już około czternastego roku życia za mężczyznę wskazanego przez ojca.
Cały proces wychowania w Atenach był związany z życiem państwowym. Wychowanie fizyczne przygotowywało, bowiem do obrony polis, natomiast intelektualne poprzez uczestnictwo w obrzędach do życia obywatelskiego.
TEATR
Rozwój teatru w Grecji wiąże się z obchodami świąt ku czci boga wina i winnej latorośli Dionizosa. Święta te obchodzono kilka razy do roku, jednak najważniejsze były tzw. Wielkie Dionizje. Trwały sześć dni, pierwszego składano Dionizosowi kozła jako ofiarę przy akompaniamencie chóralnych pieśni - dytyrambów. Posąg Dionizosa przenoszono ze świątyni na Akropolu do gaju Akademosa, cały czas przy chóralnym śpiewie, a po zmroku umieszczano posag na orchestrze, a więc miejscu przeznaczonym na tańce. Pozostały czas przeznaczony był na konkursy dramatyczne, wystawiano tragedie, komedie i dramat satyrowy, a wyniki ogłaszano ostatniego dnia.
W teatrze znajdowała się okrągła orchestra, gdzie tańczono, a na środku był ołtarz poświęcony Dionizosowi. Na samym początku widzowie siedzieli na ziemi, potem zaczęto ustawiać na stoku wzgórza ławy, tak, by widzowie mieli dobrą widoczność, a ostatecznie siedzenia zaczęto wykuwać w skale.
Pierwszego aktora do tragedii greckiej wprowadził w szóstym wieku p.n.e. Tespis, drugiego- Ajschylos autor Oresteji i Persów, a trzeciego- Sofokles. Ograniczono dzięki temu partie chóru, a poszerzono dialogi. Aktorzy na początku grali wraz z chórem na orchestrze. Skład rekwizytów oraz garderoba znajdowały się w budynku zwanym skene. Frontowa ściana sken