po jej zakończeniu małżonków wprowadzano przy akompaniamencie śpiewów do sypialni. W następnym dniu odbywało się kolejne przyjęcie i wręczanie młodym prezentów. Panna młoda występowała już bez welonu.
Kobiety uzależnione były od mężczyzn. Zajmowały się domem, tkaniem i najmłodszymi dziećmi. Publicznie pokazywać mogły się już raczej w starszym wieku, z zasłoniętą twarzą i w towarzystwie niewolnicy.
Platon zalecał małżeństwom, które w ciągu dziesięciu lat nie doczekały się potomstwa rozwód. Mąż chcąc rozwodu odsyłał po prostu żonę do domu jej ojca, natomiast żona występowała o rozwód na piśmie do archonta przedstawiając powody swej decyzji. Jeśli mąż nie stawiał przeszkód dochodziło do separacji, jeżeli natomiast zgłaszał obiekcje następowała rozprawa sądowa.
Kobieta w czasie ciąży nie korzystała z opieki lekarza, najczęściej pomocą służyła położna lub niewolnica. Często zdarzały się zgony przy porodach zarówno kobiet jak i dzieci.
WYCHOWANIE
Z faktu, iż Sparta była państwem militarnym, wojowniczym wynikał charakter wychowania młodych Spartan. Było to wychowanie przede wszystkim militarne, wprowadzające od najmłodszych lat w rzemiosło wojskowe. Jego celem było ukształtowanie żołnierza-szeregowca ślepo poświęconego państwu. Państwo – polis było, bowiem dla obywateli wszystkim, stąd też niezwykle silne poczucie wspólnoty łączące jego mieszkańców. Z tego też względu spartańskie wychowanie nie dążyło do wyodrębnienia indywidualności, jednostki, ale do ukształtowania całej społeczności wojowników gotowych poświęcić życie dla ojczyzny. Nadzór nad wychowaniem przyszłych hoplitów tworzących typową dla Sparty ciężką piechotę, ale i strażników dominującej w państwie spartańskim grupy podbitych hellotów, leżał w gestii państwa. Odbycie agogi
