plany kontynuował Aleksander Macedoński, który podbił
znaczną cześć Azji i tworzył olbrzymia monarchię hellenistyczną. Po śmierci Aleksandra państwem zarządzali tzw.diadochowie, będący jego zaufanymi towarzyszami i doradcami. Formalnie władza
została podzielona pomiędzy syna Aleksandra i Roksany, który
narodził się już po jego śmierci a przyrodniego brata Aleksandra-
Arridaiosa. Faktycznie rządzili diadochowie,
Seleukos zarządzał Babilonią, Lizymach Tracją, Antygonos Frygią,
a Ptolemeusz Egiptem. Diadochowie Macedończyków uczynili grupą rządzącą, a podbite tereny miały
służyć jedynie Macedonii jako zaplecze. Pośród diadochów istniały spory co do przyszłości monarchii, część z nich
chciała zachowania jej jedności, cześć podziału. Ostatecznie w
wyniku licznych wojen pomiędzy diadochami w 306 i 305 roku p.n.e. przyjęli oni tytuł królów, co oznaczało
koniec jedności imperium Aleksandra. Około 280 roku p.n.e. doszło
ostatecznie do powstania czterech państw hellenistycznych –
Lagidzi rządzili w Egipcie, Palestynie, Fenicji i na Cyprze,
Kassander
w Macedonii i Grecji, Lizymach w Tracji i zachodniej
Azji Mniejszej, zaś Seleukos w pozostałej części Azji
Mniejszej, Syrii, Babilonii i Iranie. Po śmierci Lizymacha w trakcie
wojny z Seleukosem w 281 roku p.n.e. ten ostatni stał się
najpotężniejszym diadochem.
Gdy jednak chciał zawładnąć też Macedonią został zamordowany.
Po śmierci wszystkich diadochów u kształtowały się trzy główne dynastie - Antygonidów w
Macedonii, Lagidów w Egipcie oraz Seleucydów w Azji.
Antygonidzi uważali Grecję za swoją strefę wpływów.
W
Grecji w tym okresie powstały dwa związki. Związek Eolski
utworzony został przed 367 rokiem p.n.e. i skupiał plemiona
zachodniej Grecji. Zdołał odeprzeć zapędy Macedonii do Etolii
oraz
