Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Mitologia - Motyw Nike

tylko Nike z Samotraki może prowadzić naród potwornie doświadczony przez historię do bohaterskich zrywów.

 

Za tobą Nike spod Samotraki

 

Wiatrem ogromnym porwani

 

Płyniemy oślepłe ptaki.

 

Zbigniew Herbert Nike, która się waha

 

Inaczej jeszcze motywy antyczne interpretuje Herbert, który nawiązuje do tradycji klasycznych często odwołuje się do nich, polemizuje. Wiersz ten mówi również o wojnie.

 

Najpiękniejsza jest Nike w momencie

 

kiedy się waha

 

prawa ręka piękna jak rozkaz

 

opiera się o powietrze

 

ale skrzydła drżą

 

Widzi bowiem

 

samotnego młodzieńca

 

idzie długą koleiną

 

wojennego wozu

 

szarą drogą, w szarym krajobrazie

 

skał i rzadkich krzewów jałowca

 

ów młodzieniec niedługo zginie

 

właśnie szala z jego losem

 

gwałtownie opada

 

ku ziemi

 

Nike ma ogromną ochotę

 

podejść i pocałować go w czoło

 

Ale boi się

 

że on który nie zaznał

 

słodyczy pieszczot

 

poznawszy ją

 

mógłby uciekać jak inni

 

w czasie tej bitwy

 

Więc Nike waha się

 

i w końcu postanawia

 

pozostać w pozycji

 

której nauczyli ją rzeźbiarze

 

wstydząc się bardzo tej chwili wzruszeń

 

Rozumie dobrze

 

że jutro o świcie

 

muszą znaleźć tego chłopca

 

z otwartą piersią

 

zamkniętymi oczyma

 

i cierpkim obolem ojczyzny

 

pod drętwym językiem

 

Wiersz ukazał się w tomie "Struna światła" - 1956 r. Wiersz Herberta posiada dwóch bohaterów: jednym z nich jest Nike, która w przypływie ludzkiego uczucia pragnie zatrzymać młodzieńca, który zginie w bitwie. Ma ochotę podejść i pocałować go w czoło, ale boi się by nie uciekł - chłopiec, który zostanie znaleziony martwy. W tym wierszu



Komentarze

    2 + 7 =    

Informacje