Motyw ten najlepiej uwidacznia się w postaci Widma Złego Pana. To duch dziedzica, który za życia traktował poddanych chłopów okrutnie, bezlitośnie bijąc ich lub pozostawiając samym sobie, kiedy byli wygłodzeni i wybiedzeni. Za brak miłosierdzia musi teraz tułać się po świecie, rozszarpywany przez ptaki, które symbolizują zmarłych z jego powodu ludzi, i błagać dawnych poddanych o jedzenie, aby móc wyzwolić się z czyśćca. Jego postać pokazuje, że za każde przewinienie nastąpi odpowiednia kara, jeżeli nie na ziemi, to w niebie. Nikt, nawet bogata szlachta, nie może czuć się bezkarna.
Dziady cz.II - Motyw winy i kary
Informacje
- Lektura:Dziady cz.II
- Epoka: Romantyzm
- Autor:Mickiewicz Adam
- Redakcja:Streszczenia.pl
-
Treść lektury
Postacie
Motywy literackie
Inne lektury autora
Oda do młodości
Widok gór ze stepów Kozłowa
Konrad Wallenrod
Do Matki Polki
Stepy Akermańskie
Dziady cz. IV
Ballady i romanse
Gdzie tu mój trup...
Pieśń Filaretów
Bakczysaraj
Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego
Cisza morska
Polały się łzy
Pan Tadeusz
Dziady cz. III
Do Joachima Lelewela
Bakczysaraj w nocy
Grażyna
Burza
Śmierć pułkownika
Reduta Ordona
Bajki Mickiewicza
Do M***
Nad wodą wielką i czystą