W większości bajek epigramatycznych (por. bajki Ignacego Krasickiego) postaci pełnią rolę alegorii ludzkich cech charakteru, np.: lis oznacza spryt, kruk – pychę, jagnię – słabość.
Natomiast w przypadku bajek narracyjnych nie można dokonać tak prostej interpretacji bohaterów. Na przykład analizując bajkę „Przyjaciele” nie sposób przypisać jej bohaterom jednej określonej cechy. Trudno też znaleźć proste wyjaśnienie, dlaczego w bajce „Żaby i ich króle” autor opisał właśnie ten rodzaj zwierząt. Wydaje się, że równie dobrze mogłyby w niej występować małpy, wróble itd. W bajkach narracyjnych rodzaj bohaterów nie jest więc tak bardzo ważny. Chodzi raczej o dobre zobrazowanie wybranego przez autora tematu, dlatego skupia się on przede wszystkim na wyeksponowaniu działania postaci, nie zaś na podkreśleniu stałych i specyficznych cech bohaterów.
