„Bajki” są utworami typowo dydaktycznymi. Sytuacje w nich ukazane są dosadne i proste, aby jak najlepiej obrazować problem w nich zawarty i przedstawić pouczenie. Postacie w nich występujące są dobre albo złe, posiadają wyraziście pozytywne lub negatywne cechy. Czytelnik doskonale widzi, z którym bohaterem może się utożsamić, a z którym nie powinien. „Bajki”, nawet jeśli nie posiadają morału w tekście (wyraziście zaznaczonego), skonstruowane i napisane są tak, aby czytelnik sam mógł go dostrzec.
„Przyjaciele”
Utwór Przyjaciele porusza ważny temat przyjaźni. Mieszek i Leszek trzymali się razem do momentu, gdy wszystko było dobrze. Spędzali ze sobą dużo czasu i z pewnością zapewniali się o swojej lojalności. Kiedy jednak stanęli w obliczu prawdziwego niebezpieczeństwa, Leszek porzucił przyjaciela, martwiąc się tylko o własną skórę. Przyjaźń nie przeszła prawdziwej próby, dlatego Mieszek wypowiada słowa: „prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”. Jest to gorzki i ironiczny wyrzut, który miał uzmysłowić Leszkowi, że zawiódł przyjaciela.
„Lis i kozieł”
Bajka, za pomocą alegorycznych postaci lisa i kozła, prezentuje konfrontację dwu cech: sprytu i głupoty. Przebiegły lis wpadł w tarapaty, ale nie rozpaczał. Czekał na dobrą okazja, na przykład na pojawienie się kogoś naiwnego, którego mógłby wykorzystać do swoich celów. Kozioł okazał się postacią świetnie pasującą do tej roli. Był tak głupi, że w ogóle nie próbował się nawet zastanawiać, dlaczego lis tak głośno zachwala wodę. Na podstawie utworu „Lis i Kozieł” można powiedzieć, że głupota i spryt zawsze występują w parze. Kiedy człowiek jest naiwny, najprawdopodobniej znajdzie się osoba, która to wykorzysta. Spryt lisa na nic, by się pewnie nie przydał, gdyby nie głupota kozła.
„Osieł i pies”
Mickiewicz w swoim utworze piętnuje
„Przyjaciele”
Utwór Przyjaciele porusza ważny temat przyjaźni. Mieszek i Leszek trzymali się razem do momentu, gdy wszystko było dobrze. Spędzali ze sobą dużo czasu i z pewnością zapewniali się o swojej lojalności. Kiedy jednak stanęli w obliczu prawdziwego niebezpieczeństwa, Leszek porzucił przyjaciela, martwiąc się tylko o własną skórę. Przyjaźń nie przeszła prawdziwej próby, dlatego Mieszek wypowiada słowa: „prawdziwych przyjaciół poznajemy w biedzie”. Jest to gorzki i ironiczny wyrzut, który miał uzmysłowić Leszkowi, że zawiódł przyjaciela.
„Lis i kozieł”
Bajka, za pomocą alegorycznych postaci lisa i kozła, prezentuje konfrontację dwu cech: sprytu i głupoty. Przebiegły lis wpadł w tarapaty, ale nie rozpaczał. Czekał na dobrą okazja, na przykład na pojawienie się kogoś naiwnego, którego mógłby wykorzystać do swoich celów. Kozioł okazał się postacią świetnie pasującą do tej roli. Był tak głupi, że w ogóle nie próbował się nawet zastanawiać, dlaczego lis tak głośno zachwala wodę. Na podstawie utworu „Lis i Kozieł” można powiedzieć, że głupota i spryt zawsze występują w parze. Kiedy człowiek jest naiwny, najprawdopodobniej znajdzie się osoba, która to wykorzysta. Spryt lisa na nic, by się pewnie nie przydał, gdyby nie głupota kozła.
„Osieł i pies”
Mickiewicz w swoim utworze piętnuje
