Ewa - charakterystyka • Tam, gdzie spadają anioły

Na początku główna bohaterka jest pięcioletnim dzieckiem, spędzającym czas na samotnych zabawach, ponieważ jej rodzice zajęci są swoimi sprawami. Jedyną dorosłą osobą, która poświęca dziewczynce więcej uwagi, jest babcia. Wychowywana w środowisku, w którym nie ma do czynienia z innymi dziećmi, mała Ewa ma nad wyraz dojrzałe podejście do różnych spraw. Jednakże dziecięca ciekawość bierze górę nad rozsądkiem i dziewczynka udaje się w pogoń przez łąkę za gromadą lecących aniołów, co w rezultacie kończy się nieszczęśliwym wypadkiem i rozpoczynającą serię wizyt w szpitalu ośmioletnią drogą przez ból i cierpienie (jeszcze wtedy nie wie, że powodem tego jest utrata Anioła Stróża). Ewa jednak bardzo dzielnie znosi wszystkie niedogodności, zarówno fizyczne, jak i psychiczne (w szkole traktowana jest nieufnie przez swoje niekończące się nieszczęścia i nie udaje jej się znaleźć przyjaciół), ponieważ przyzwyczajona jest do tego, by swoimi „nieważnymi”, dziecięcymi problemami nie zakłócać rytmu pracy rodziców. Nie czuje się przez to osamotniona bynajmniej, wręcz przeciwnie, gdy rodzice po pierwszym wypadku, poświęcają jej większą uwagę, jest to dla niej w pewien sposób krępujące, a nawet męczące.

Zupełny przewrót w jej życiu stanowi wiadomość, że jest nieuleczalnie chora i być może wkrótce umrze. Robi jej się żal tego, że nigdy już nie zobaczy wschodów i zachodów słońca, piękna przyrody dookoła niej. Podchwyciwszy urywek rozmowy babci z rodzicami, dziewczynka po raz pierwszy słyszy przypuszczenie, że być może straciła swojego Anioła Stróża i nie zważając na pełne politowania twarze bliskich, postanawia trzymać się tej wersji. Dziecięca wciąż ufność karze jej wierzyć, że znajdując pióro należące, jak sądzi, do jej anielskiego opiekuna, uda jej się odzyskać jego wsparcie i wymaże ze swojego życiorysu przewidywaną przez wszystkich śmierć. Swoim uporem i konsekwencją, zaczyna powoli przekonywać bliskich do tego, iż ma rację i nawet w chwilach zwątpienia i słabości pozostaje wierna zasadzie, by ich niepotrzebnie nie niepokoić. Zachodzi w niej przemiana, która sprawia, że dziewczynka nabiera niespotykanej u tak młodej osoby siły i determinacji. Gdy poznaje swojego Anioła Stróża, którym okazuje się być tajemniczy Bezdomny (notabene jedyny przyjaciel dziewczynki, doskonale rozumiejący jej problemy, zmartwienia i radości), do samego końca stara się walczyć nie tylko o odwrócenie własnego losu, ale również do pomocy jemu. Chce poznać zakazane dla ludzi tajemnice Nieba wyłącznie po to, by wykorzystać je w dobrym celu, a nie dla własnej satysfakcji, czy zaspokojenia dziecięcej ciekawości. Gorliwość w realizowaniu planu Avego, przynosi szczęśliwą przemianę nie tylko jej, ale także jej rodzicom. To czyni z dziewczynki fascynującą osobowość i ukazuje, że czasem od dzieci można nauczyć się prawidłowego podejścia do spraw życia i śmierci, a także bezinteresownej pomocy innym.