Kobieta poleciła jej nauczyć się na pamięć Wielkiej Księgi Czarownic. Nauka dziewczynce szła sprawnie, zwłaszcza, że była wspierana magicznymi zaklęciami. W wieku 7 lat dziewczynka została oddana pod opiekę Czarownicy Drugiej (siostry dotychczasowej opiekunki).
Zadaniem tej czarownicy było nauczenie dziewczynki przepowiadania przyszłości z gwiazd. Ku wielkiemu zdumieniu Czarownicy, dziecko potrafiło z nimi nawet rozmawiać. Nauczyło się też odczytywać cudze myśli oraz poznało całą historię Wielkiego Królestwa. Jak się okazało dziewczynka była jedną z jego mieszkanek, ale Królestwo już dawno utraciło swoją świetność; jego dobre czasy się skończyły. Ludzie jednak pamiętali o jego potędze, a pamięć tę przechowywano w „Pieśni Jedynej”.
Podczas pobytu u Czarownicy Drugiej dziewczynce bardzo doskwierała samotność. Postanowiła więc zaprzyjaźnić się z pasterką, ale niedługo cieszyły się one wspólnym towarzystwem. Musiały się rozstać, gdyż przez nieuwagę mogły zostać nakryte na zabawie przez Opiekunkę, a ta mogłaby ukarać dziewczynkę.
Po pewnym czasie dziewczynką zajęła się Czarownica Trzecia. To ona zaprowadziła ją do pracy przy budowie mostu. Wcześniej jednak przebrała ją w strój chłopca. Niestety praca przy budowie była bardzo wyczerpująca i wymagała wielkiego wysiłku. Dodatkowo nie można było też liczyć na solidne jedzenie. Wciągnięcie dziewczynki w tę pracę miało na celu zaznajomienie jej z ludzka naturą i z nieraz bardzo trudnym, okrutnym losem. Okazało się, że przez tę próbę bardzo trudno było przejść. Ostatniego dnia kiedy prace były już prawie na ukończeniu, nagle spadła lawina kamieni. Na szczęście Czarownica w porę je zatrzymała i udało jej się ocalić dzieci, które szybko uciekły. Kobieta i panienka wzbudziły jednak podejrzenia i zostały zatrzymane przez czarownice.
W tym czasie panował król Urgh XIII, ale bał się o siebie, gdyż słowa przepowiedni zawarte w „Pieśni Jedynej” mówiły o tym, że nieuchronnie zbliża się kres jego panowania. Nie potrafił jednak właściwie zrozumieć i pojąć słów pieśni, dlatego szukał jakiejś czarownicy, która mu je wyjaśni, kiedy jego podwładni donieśli mu, że właśnie pojmali czarownicę, on niezwłocznie postanowił się do niej udać.
Wtedy jednak dziewczyna wykorzystała swe tajemne moce i błagając gwiazdy o pomoc sprawiła, że te spowodowały trzęsienie ziemi. Tym też sposobem udało jej się uciec razem ze swoją opiekunką.
Dziewczynka znalazła się następnie pod opieką Czarownicy Czwartej, która postanowiła zabrać ją do Ardżany, będącej niegdyś stolicą Królestwa. Teraz była jednak siedliskiem miliona żmij, które zamieszkiwały gęstą, nieprzeniknioną dżunglę.
Król Urgh miał syna (już dorosłego) oraz żonę, która wywodziła się z rodu niewolników. Syn nie miał w sobie nic z potężnego władcy. Był raczej delikatny i wrażliwy oraz uzdolniony poetycko. Jego największą miłością było pisanie wierszy. Ojciec nie miał więc z niego żadnego pożytku. Czas Ajokowi upływał na spisywaniu kolejnych wersji „pieśni Jedynej”, co ojca tylko denerwowało i drażniło. Pewnego dnia Ajak widząc jego rozgniewanie, postanowił odkryć przed nim tajemnicę „Pieśni”. Według jej słów ten, kto będzie w stanie wyzwolić i uratować Wielkie Królestwo, przebywa teraz w Ardżanie.
Król bez zbędnej zwłoki posłał do Ardżany wojsko na czele z Woodou. Kiedy w końcu znaleziono dziewczynkę, natychmiast ją porwano, powiadamiając ją jednocześnie, że jest ostatnią potomkinią królewskiego rodu. Luelle (bo tak miała na imię dziewczynka) została uratowana przez Woodou, który przekonał króla, że dziewczyna może zostać żoną Ajoka.
Dzięki ich małżeństwu udałoby się oszukać przeznaczenie i zmienić słowa „Pieśni Jedynej”. Wzmocnienie władcy i panowanie królewskiej pary zapewniłoby królestwu powrót do czasów świetności.
Dobry Ajok postanowił pomóc Luelli w ucieczce. Wspólnie z Czarownicą Czwartą przez rok ukrywali się w ruinach Ardżany. W tym czasie spalona została na stosie Czarownica Piąta – ta, która miała naprawić skazę w charakterze królewny. Teraz jedynym wyjściem pozostał już tylko Święty Kamień, który miał zawyrokować, czy dziewczyna nadaje się do rządzenia. Kamień ją jednak odrzucił, ponieważ miała ciężką skazę. Zdziwione czarownice przybyły po radę do Pustelnika – ten oznajmił, że dziewczyna nie nadaje się do rządzenia, ponieważ nie potrafi współczuć. Upływał już 777 rok niewoli i królewna nadal nie była w stanie rządzić, co wykorzystywali silni i brutalni najeźdźcy.
Przez rok Luella pozostawała u Pustelnika, ucząc się tu opieki nad chorymi, okazywania im miłości, troski i współczucia, a także gotowości do poświęcenia się dla nich. Teraz dopiero po uświęceniu swej duszy, która stała się szlachetna i dobra mogła ponownie – tym razem w poczuciu godności – stanąć na Świętym Kamieniu. Kamień tym razem ją przyjął i wypełniły się słowa Pieśni – Najeźdźcy uciekli na stepy i udało się ich pokonać bez rozlewu krwi.
Luelle rozpoczęła swe dobre i mądre rządy jako Władczyni Królestwa. Ajak natomiast wyruszył na stepy, by odnaleźć ojca, a także nieść swoją poezję ludom, które jej nie znają.
