Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego składają się z w dwóch części. Jedna z nich to Księga narodu polskiego, druga – Księga pielgrzymstwa polskiego.
To utwór o charakterze dydaktycznym z pogranicza publicystyki i literatury. Ujęty jest w formę rozprawy politycznej, można powiedzieć także że jest poematem napisanym prozą. Mamy tu do czynienia z manifestem ze wszystkimi tego konsekwencjami – rozmachem stylu i propagowanych idei, w tym wypadku mesjanistycznych i narodowowyzwoleńczych.
Sam Mickiewicz nazwał gdzieś Księgi broszurą poetycką i niewątpliwie też takie cechy utwór posiada (również co do jego poetyckości wątpliwości nie ma). Bardzo wyraźna jest tu stylizacja biblijna, która odsyła czytelnika do Nowego Testamentu. Stąd często pojawiające się parabole, które są charakterystyczne dla przypowieści.
Księgi to także system historiozoficzny z konsekwentnie i logicznie wykładaną teorią dziejów.
To utwór o charakterze dydaktycznym z pogranicza publicystyki i literatury. Ujęty jest w formę rozprawy politycznej, można powiedzieć także że jest poematem napisanym prozą. Mamy tu do czynienia z manifestem ze wszystkimi tego konsekwencjami – rozmachem stylu i propagowanych idei, w tym wypadku mesjanistycznych i narodowowyzwoleńczych.
Sam Mickiewicz nazwał gdzieś Księgi broszurą poetycką i niewątpliwie też takie cechy utwór posiada (również co do jego poetyckości wątpliwości nie ma). Bardzo wyraźna jest tu stylizacja biblijna, która odsyła czytelnika do Nowego Testamentu. Stąd często pojawiające się parabole, które są charakterystyczne dla przypowieści.
Księgi to także system historiozoficzny z konsekwentnie i logicznie wykładaną teorią dziejów.
