Biblia - Przypowieść o synu marnotrawnym

W pewnym mieście żył ojciec posiadający dwóch synów. Jeden z nich wiódł zawsze życie hulaszcze, nie stronił od zabawy, od trunków ani od kobiet. Nie pomagał ojcu w jego pracach, nie udzielał się w życiu domowym. Drugi z synów był zaprzeczeniem swego brata – wspomagał ojca, był cichy, spokojny. Najważniejszą dla niego wartością stanowiła rodzina, czyli ojciec. Pewnego dnia młodszy z braci poprosił ojca, by ten dał mu część majątku, jaka była dla niego przeznaczona.

Otrzymawszy pieniądze, porzucił dom rodzinny i opuścił zrozpaczonego ojca. Jego dni wypełniała znowu zabawa i trwonienie majątku. Wreszcie gdy zabrakło mu pieniędzy i jadał razem ze świniami, a nikt z jego przyjaciół nie chciał mu pomóc, postanowił, że wróci do domu rodzinnego. Tak też uczynił. Gdy tylko powrócił do domu, ojciec nakazał wydać na jego cześć wystawną ucztę i przyodziać go w najlepsze stroje. Decyzja ojca wzbudziła w drugim synu zdziwienie, niedowierzanie i zazdrość. Na pytanie o decyzję ojca usłyszał od niego: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko co moje należy do ciebie. A trzeba się cieszyć z tego, że ten brat twój umarły był a znów ożył, zaginął, a odnalazł się”.