Autorstwo tego utworu tradycyjnie jest przypisywane królowi Salomonowi. Był on wzorowany na semickich pieśniach weselnych śpiewanych na cześć młodej pary i zgodnie ze stosowanym w nich zwyczajem pana i panią młodych nazywano „królem” i „królową”. Cała księga składa się z sześciu pieśni, stanowiących dialog pomiędzy Oblubieńcem i Oblubienicą, którzy nazywają siebie nawzajem Sulamitką i Salomonem. Pierwsze dwie pieśni odnoszą się do burzliwego czasu narzeczeństwa, dopiero późniejsze wersety opowiadają o weselu i wspólnym pożyciu małżeńskim.