W myśl poglądów konserwatystów (z którymi Słowacki polemizował) rewolucja była tożsama z upadkiem hierarchii starego świata. Dla arystokratów oznaczało to apokalipsę. Obraz powstania wybuchającego w dzielnicy biedoty przypomina walkę przeciwnych sobie żywiołów: „(…) tam się ciemni aniołowie biją, / Że tam szatan ogniste przywoławszy moce / Koń swój brązowy ciska i piorun gruchoce.” Wzmagający się wicher, jęki ginących, walące się mury i wreszcie pobojowisko ociekające krwią - mimo tego wszystkiego, podmiot liryczny podkreśla pozytywny wymiar rewolucyjnej apokalipsy. Zniszczenie i śmierć są konieczne do przeobrażenia starego świata. Jego przemiana jest apokalipsą tylko dla tych, którzy wierzą w dawny ład oparty na wyzysku i nędzy biednych.
