Sonet rozpoczyna się porównaniem stepu do oceanu, podmiot liryczny przyrównuje również wóz do łódki pływającej wśród „fali łąk szumiących”.
Druga zwrotka to opis zapadającego zmroku, gwieździstego nieba. Podmiot liryczny opisuje błyszczący Dniestr oraz lampę Akermanu, co różnie interpretowano w różnych okresach. Raz jako latarnię morską, raz jako wschodzący księżyc.
Trzecia zwrotka to zawołanie podmiotu do zatrzymania się i wsłuchania się w ciszę, która pozwala usłyszeć przelatujące żurawie oraz motyla kołyszącego się w trawie.
W ostatniej zwrotce sonetu podmiot próbuje usłyszeć głos z Litwy, jednak nie jest to możliwe, nawołuje więc „Jedźmy – nikt nie woła.”
Druga zwrotka to opis zapadającego zmroku, gwieździstego nieba. Podmiot liryczny opisuje błyszczący Dniestr oraz lampę Akermanu, co różnie interpretowano w różnych okresach. Raz jako latarnię morską, raz jako wschodzący księżyc.
Trzecia zwrotka to zawołanie podmiotu do zatrzymania się i wsłuchania się w ciszę, która pozwala usłyszeć przelatujące żurawie oraz motyla kołyszącego się w trawie.
W ostatniej zwrotce sonetu podmiot próbuje usłyszeć głos z Litwy, jednak nie jest to możliwe, nawołuje więc „Jedźmy – nikt nie woła.”
