Autor wiersza posługuje się motywem smutnych ptaków – słowików oraz gołębia . Ptaki mogą unieść się bardzo wysoko, w przestworza i pokonać nieraz tysiące kilometrów, lecz nie zawsze trafiają one do celu. Podobnie dzieje się z uczuciami poety oraz osoby do której kieruje on swoje słowa – uczucia unoszą się w powietrzu jak ptaki lecz odległość jaka dzieli zakochanych nie jest dla nich do przebycia.
W wierszu widzimy jeszcze inny symbol – jest nim wierność miłości i symbol nieszczęśliwego choć najprawdopodobniej bardzo szczerego uczucia. Zakochani nigdy się nie spotkają, gdyż los tak chce a jak wiadomo, nie często udaje się zmierzyć z powodzeniem przeznaczeniu. Jednakże nie mogą dopuścić i nie dopuszczają do skazania na całkowite zapomnienie uczucia, które ich łączy. Nadawca słów kocha prawdziwie i wie, iż jest kochany, jest jedyne pocieszenie jakie mu pozostaje.
Jest to jeden z piękniejszych liryków Słowackiego. Wiersz przepełniony bólem, nostalgią i tęsknotą za ukochaną osobą.
Autor wiersza posługuje się motywem smutnych ptaków – słowików oraz gołębia . Ptaki mogą unieść się bardzo wysoko, w przestworza i pokonać nieraz tysiące kilometrów, lecz nie zawsze trafiają one do celu. Podobnie dzieje się z uczuciami poety oraz osoby do której kieruje on swoje słowa – uczucia unoszą się w powietrzu jak ptaki lecz odległość jaka dzieli zakochanych nie jest dla nich do przebycia.
W wierszu widzimy jeszcze inny symbol – jest nim wierność miłości i symbol nieszczęśliwego choć najprawdopodobniej bardzo szczerego uczucia. Zakochani nigdy się nie spotkają, gdyż los tak chce a jak wiadomo, nie często udaje się zmierzyć z powodzeniem przeznaczeniu. Jednakże nie mogą dopuścić i nie dopuszczają do skazania na całkowite zapomnienie uczucia, które ich łączy. Nadawca słów kocha prawdziwie i wie, iż jest kochany, jest jedyne pocieszenie jakie mu pozostaje.
Jest to jeden z piękniejszych liryków Słowackiego. Wiersz przepełniony bólem, nostalgią i tęsknotą za ukochaną osobą.
