Motyw gwiazdy
Gwiazda staje się w utworze Słowackiego aniołem stróżem, który poeta przeznaczył dla matki. Ma jej jakby doglądać i dawać świadomość, że syn jest przy niej, nawet gdy nie są blisko siebie. W pewnym sensie staje się ona niemym świadkiem tragedii rozłączonych osób.
Gwiazda jest także pocieszeniem dla samego pisarza. Widzi on gwiazdy co noc w odbiciu jeziora. Są to tylko odbicia świateł, jednak „zawsze mu świecą”. Może na nie liczyć i traktować jak chociaż jeden stały punkt swego życia.
Gwiazda staje się w utworze Słowackiego aniołem stróżem, który poeta przeznaczył dla matki. Ma jej jakby doglądać i dawać świadomość, że syn jest przy niej, nawet gdy nie są blisko siebie. W pewnym sensie staje się ona niemym świadkiem tragedii rozłączonych osób.
Gwiazda jest także pocieszeniem dla samego pisarza. Widzi on gwiazdy co noc w odbiciu jeziora. Są to tylko odbicia świateł, jednak „zawsze mu świecą”. Może na nie liczyć i traktować jak chociaż jeden stały punkt swego życia.
Motyw gwiazdy
Gwiazda staje się w utworze Słowackiego aniołem stróżem, który poeta przeznaczył dla matki. Ma jej jakby doglądać i dawać świadomość, że syn jest przy niej, nawet gdy nie są blisko siebie. W pewnym sensie staje się ona niemym świadkiem tragedii rozłączonych osób.
Gwiazda jest także pocieszeniem dla samego pisarza. Widzi on gwiazdy co noc w odbiciu jeziora. Są to tylko odbicia świateł, jednak „zawsze mu świecą”. Może na nie liczyć i traktować jak chociaż jeden stały punkt swego życia.
Gwiazda staje się w utworze Słowackiego aniołem stróżem, który poeta przeznaczył dla matki. Ma jej jakby doglądać i dawać świadomość, że syn jest przy niej, nawet gdy nie są blisko siebie. W pewnym sensie staje się ona niemym świadkiem tragedii rozłączonych osób.
Gwiazda jest także pocieszeniem dla samego pisarza. Widzi on gwiazdy co noc w odbiciu jeziora. Są to tylko odbicia świateł, jednak „zawsze mu świecą”. Może na nie liczyć i traktować jak chociaż jeden stały punkt swego życia.
