Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
ZAMKNIJ X

Motyw kariery

Kariera – konsekwentne realizowanie zaplanowanego celu zakończone sukcesem. Tak pokrótce mogłaby brzmieć definicja kariery. W literaturze motyw ten pojawia się dość rzadko. O typowej „karierze” renesansowego poety pisze Jan Kochanowski we fraszce „Do gór i lasów” (wątek osiągania sławy pojawia się też w niektórych pieśniach tego poety). O szybkiej karierze z wykorzystaniem zbrodni i podstępu można mówić w przypadku bohaterów Szekspira. Czołowym przykładem jest z pewnością Makbet i jego żona, opętana żądzą władzy. W tym przypadku bohater obiera drogę kariery za wszelką cenę i wszelkimi dostępnymi środkami (kłamstwo, oszustwo, zbrodnia). Polskim odpowiednikiem tego typu bohatera jest Balladyna – dziewczyna z ludu, która wyzbywa się ludzkich uczuć, by trafić na królewski dwór. Na salony arystokracji chce mieć wejście kolejna ważna postać, która postawiła na karierę. Eugeniusz Rastignac – jeden z głównych bohaterów powieści Balzaca pt.: „Ojciec Goriot”. Rastignac – młody, ambitny i gotowy do walki o tytuły – jest symbolem bohatera-karierowicza.

W literaturze polskiej postacią godną uwagi jest z pewnością Stanisław Wokulski. Etapy kariery bohatera „Lalki” odzwierciedlają losy pokolenia przełomu dwóch epok – romantyzmu i pozytywizmu. Typowo pozytywistyczną karierę osiągają bohaterowie „Ziemi obiecanej” Reymonta, ale w tym wypadku sukces zostaje okupiony najwyższą ceną. Karierowicze XIX wieku to przede wszystkim kupcy i bankierzy. Przełom XIX i XX wieku przynosi rozkwit karier rozmaitych artystów (tu: popularność Przybyszewskiego w Polsce). W XX wieku kariera oznacza najczęściej sukces w takich dziedzinach jak biznes, muzyka, film (w tym ostatnim odnajdziemy ciekawe przykłady XX-wiecznych karierowiczów, biorących udział w tzw. „wyścigu szczurów”).