W tekście obecne są liczne refrenowe apostrofy do matki Polki. Ponadto ważną funkcję pełnią epitety emanujące negatywnymi emocjami: „para zgniła i wilgotna”, „jadowity gad”, „zgniły wyziew”, „katowski obuch”. Ich rolą jest obrazowe nakreślenie cierpienia Polaków. Pojawia się również niedopowiedzenie, akcentujące ogrom męczeństwa narodu.
Warto także zwrócić uwagę na kontrast pomiędzy dziecięcym wiekiem syna („czoło dziecinne”, „zabawki”) a losem, który go czeka. Mamy tu do czynienia ze świadomym zabiegiem hiperbolizacji cierpienia Polaków i jednoczesnym „udziecinnieniem” ofiar.
Utwór „Do Matki Polki” składa się z jedenastu czterowersowych strof. Mamy do czynienia z wierszem jedenastozgłoskowym, regularnym ze stałym rozkładem sylab: 5 plus 6. Na poziomie składniowym występują inwersje przełamujące harmonijny tok utworu.
W tekście obecne są liczne refrenowe apostrofy do matki Polki. Ponadto ważną funkcję pełnią epitety emanujące negatywnymi emocjami: „para zgniła i wilgotna”, „jadowity gad”, „zgniły wyziew”, „katowski obuch”. Ich rolą jest obrazowe nakreślenie cierpienia Polaków. Pojawia się również niedopowiedzenie, akcentujące ogrom męczeństwa narodu.
Warto także zwrócić uwagę na kontrast pomiędzy dziecięcym wiekiem syna („czoło dziecinne”, „zabawki”) a losem, który go czeka. Mamy tu do czynienia ze świadomym zabiegiem hiperbolizacji cierpienia Polaków i jednoczesnym „udziecinnieniem” ofiar.
