Wiara ma tutaj ludowy rodowód. W literaturze okresu romantyzmu odwołania do ludowych wierzeń były powszechne. Opierała się na przekonaniu, że zbrodnia musi zostać ukarana. Balladyna popełniła straszną zbrodnię. Walcząc o władzę zabijała wszystkich, którzy stawali jej na drodze. W końcu sama została ukarana – razi ją piorun, który symbolizuje znak kary z woli Boga. Można byłoby uznać, że wyrok na Balladynie wykonał ktoś inny, bowiem to Goplana zawiesiła chmurę burzową nad zamkiem, ale ani słowa nie ma o tym, by posiadała ona możliwości decydowania o ludzkim życiu i śmierci. Bóg, jako siła najwyższa, pozostaje w cieniu fantastycznej postaci Goplany, ale choć określa ludzkie losy, to posiada ograniczoną władzę. O istnieniu Boga jest przekonana główna bohaterka, która deklaruje: „Na niebie / Jest Bóg… zapomnę, że jest, będę żyła, / Jakby nie było Boga”.
