Motyw śmierci
U Słowackiego dochodzi do ciekawego przeistoczenia tego motywu. Śmierć bowiem staje się początkiem nieśmiertelności i z takiego założenia wychodzi poeta. Owszem, czuje, że niedługo umrze, jednak jego poezja przetrwa wieki. Stanie się jego ponadczasowym przesłaniem, które odnajdą i zrozumieją przyszłe pokolenia. Pisarz sięga tu do horacjańskiego „non omnis moriar”, zaznaczając, że ważniejsza od niego samego jest jego twórczość.
U Słowackiego dochodzi do ciekawego przeistoczenia tego motywu. Śmierć bowiem staje się początkiem nieśmiertelności i z takiego założenia wychodzi poeta. Owszem, czuje, że niedługo umrze, jednak jego poezja przetrwa wieki. Stanie się jego ponadczasowym przesłaniem, które odnajdą i zrozumieją przyszłe pokolenia. Pisarz sięga tu do horacjańskiego „non omnis moriar”, zaznaczając, że ważniejsza od niego samego jest jego twórczość.
Motyw śmierci
U Słowackiego dochodzi do ciekawego przeistoczenia tego motywu. Śmierć bowiem staje się początkiem nieśmiertelności i z takiego założenia wychodzi poeta. Owszem, czuje, że niedługo umrze, jednak jego poezja przetrwa wieki. Stanie się jego ponadczasowym przesłaniem, które odnajdą i zrozumieją przyszłe pokolenia. Pisarz sięga tu do horacjańskiego „non omnis moriar”, zaznaczając, że ważniejsza od niego samego jest jego twórczość.
U Słowackiego dochodzi do ciekawego przeistoczenia tego motywu. Śmierć bowiem staje się początkiem nieśmiertelności i z takiego założenia wychodzi poeta. Owszem, czuje, że niedługo umrze, jednak jego poezja przetrwa wieki. Stanie się jego ponadczasowym przesłaniem, które odnajdą i zrozumieją przyszłe pokolenia. Pisarz sięga tu do horacjańskiego „non omnis moriar”, zaznaczając, że ważniejsza od niego samego jest jego twórczość.
