"Grób Agamemnona", opublikowany łącznie z "Lillią Wenadą" w roku 1840, jest fragmentem pieśni VIII "Podróży do Ziemi Świętej z Neapolu", pisanej w roku 1839. Liryk ten powstał ze smutnej zadumy nad grobowcem sławy oraz z refleksji nad postawą Polaków, którzy okazali się zbyt słabymi obrońcami swojej godności. W wierszu tym pojawia się bowiem oskarżenie szlachty o niepowodzenie jednego z większych zrywów Polaków jakim było Powstanie Listopadowe. Poetycką inspiracją do swego rodzaju oskarżenia staje się wspomnienie bohaterskiego Leonidasa i jego nielicznych żołnierzy. Ponadto Słowacki ubolewa, iż Polska stała się Pawiem narodów i papugą:
Polsko! Lecz ciebie błyskotkami łudzą
Pawiem narodów byłaś i papugą
A teraz jesteś służebnicą cudzą.
Autor wiersza ponadto przeniknięty jest wstydem, że Polacy okazali się słabi i nie do końca bronili swojej narodowości.
Oskarżycielski liryk, zakończony został wyraźnym pragnieniem ujrzenia Polski jako hartowanego posągu z jednej bryły czyli ojczyzny wolnej od wewnętrznych sprzeczności społecznych, antagonizmów, odrodzoną z moralnego upadku, którego głównym powodem jest lekkomyślna szlachta.
Utwór podzielony jest na dwie części :
-
Pierwsza z nich ukazuje nam pobyt poety w skarbcu zwanym Grobem Agamemnona (są to refleksje poety dotyczące miejsca w jakim się znalazł)
-
Druga część z kolei dotyczy opisu dwóch najważniejszych miejsc w Grecji – Termopile oraz Cheronea (oba te miejsca są miejscami, w których ważyły się losy państwa greckiego).
Ten poetycki utwór nosi wyraźne znamiona refleksji autora i jego zamyślenia nad losami przeszłymi i przyszłymi jego rodzinnego kraju – Polski.
Utwór ten ponadto jest bardzo zbliżony budową do innego sławnego dzieła Słowackiego jakim jest poemat dygresyjny Beniowski.
"Grób Agamemnona", opublikowany łącznie z "Lillią Wenadą" w roku 1840, jest fragmentem pieśni VIII "Podróży do Ziemi Świętej z Neapolu", pisanej w roku 1839. Liryk ten powstał ze smutnej zadumy nad grobowcem sławy oraz z refleksji nad postawą Polaków, którzy okazali się zbyt słabymi obrońcami swojej godności. W wierszu tym pojawia się bowiem oskarżenie szlachty o niepowodzenie jednego z większych zrywów Polaków jakim było Powstanie Listopadowe. Poetycką inspiracją do swego rodzaju oskarżenia staje się wspomnienie bohaterskiego Leonidasa i jego nielicznych żołnierzy. Ponadto Słowacki ubolewa, iż Polska stała się Pawiem narodów i papugą:
Polsko! Lecz ciebie błyskotkami łudzą
Pawiem narodów byłaś i papugą
A teraz jesteś służebnicą cudzą.
Autor wiersza ponadto przeniknięty jest wstydem, że Polacy okazali się słabi i nie do końca bronili swojej narodowości.
Oskarżycielski liryk, zakończony został wyraźnym pragnieniem ujrzenia Polski jako hartowanego posągu z jednej bryły czyli ojczyzny wolnej od wewnętrznych sprzeczności społecznych, antagonizmów, odrodzoną z moralnego upadku, którego głównym powodem jest lekkomyślna szlachta.
Utwór podzielony jest na dwie części :
-
Pierwsza z nich ukazuje nam pobyt poety w skarbcu zwanym Grobem Agamemnona (są to refleksje poety dotyczące miejsca w jakim się znalazł)
-
Druga część z kolei dotyczy opisu dwóch najważniejszych miejsc w Grecji – Termopile oraz Cheronea (oba te miejsca są miejscami, w których ważyły się losy państwa greckiego).
Ten poetycki utwór nosi wyraźne znamiona refleksji autora i jego zamyślenia nad losami przeszłymi i przyszłymi jego rodzinnego kraju – Polski.
Utwór ten ponadto jest bardzo zbliżony budową do innego sławnego dzieła Słowackiego jakim jest poemat dygresyjny Beniowski.
