Syn Ramzesa XII i Niktoris, ma trzech braci, którzy oszaleli. Inteligentny, odważny, ma dobry charakter, ale posiada też słabość do pięknych kobiet (Sara, Kama, Hebron), która staje się pośrednio przyczyną jego zguby. W wieku 22 lat zostaje mianowany następcą tronu, jednak on pragnie objąć dowództwo nad korpusem Menfi. Zostaje wysłany na manewry wojskowe, które mają sprawdzić jego umiejętności. Podczas nich dochodzi do wniosku, że władza kapłanów jest stanowczo zbyt duża i należałoby ograniczyć ją. W spotkanym po drodze folwarku poznaje Żydówkę Sarę, którą wykupuje od swego ojca i prosi swego przyjaciela, Tutmozisa, by zabrał ją do Memfis. Dzięki swojemu sprytowi wygrywa potyczkę, ale Herhor oświadcza, że Ramzes jest jeszcze zbyt młody i nie szanuje nakazów religii, dlatego ojciec nie powierza mu upragnionego stanowiska. Młodzieniec ze swoją kochanką zaszywa się w jednym ze swych folwarków. Kiedy jego ojciec udaje się do Teb, gdzie ma dziękować za wylew Nilu, przeżywa kolejne rozczarowanie, ponieważ władza zostaje złożona w ręce Herhora. Wkrótce Sara zaczyna go nudzić. Kiedy wraca jego ojciec, mianuje go władcą Menfi i wysyła go do różnych prowincji, w których ma sprawdzić, dlaczego faraon traci coraz więcej pieniędzy ze skarbca. Młody Ramzes próbuje zrozumieć działanie państwa, jednak wykracza to poza jego zdolności. Rozczarowany udaje się do świątyni, w której spędza czas na modlitwach i rozmyślaniach, zaś kapłani próbują mu pokazać swą moc, przygotowując spektakl. Szybko dowiaduje się, że cały spektakl był wyreżyserowany. Powraca do folwarku Sary, która urodziła jego syna. Chociaż dziewczyna coraz mniej go interesuje, bardzo kocha on swego potomka. Wkrótce poznaje fenicką kapłankę, Kamę, którą pragnie posiąść, jednak jest ona obłożona klątwą. Fenicjanie przekonują go do tego, że kapłani działają na szkodę państwa i próbują zawiązać niekorzystny układ z Asyrią. W nagrodę za jego obietnice, że nie dopuści do traktatu, otrzymuje Kamę. Wkrótce nudzi się nią, ponieważ była kapłanka ma okropny charakter. Zostaje wysłany na wojnę z Libią, ponieważ kapłani sądzili, że zatrzyma ona młodzieńca na długo w odległym miejscu, jednak wojna kończy się w przeciągu dwóch dni. W tym czasie Kama w zmowie z Lykonem zabijają jego syna. Ramzes powraca do domu, gdy dowiaduje się, że jego ojciec zmarł. Zostaje faraonem i natychmiast ogranicza władzę kapłanów. Próbuje zdobyć fundusz na reformy i wojsko przez otwarcie labiryntu, w którym ukryto skarby królewskie, ale nie może tego uczynić, ponieważ kapłani się temu sprzeciwiają. Ramzes postanawia napaść na świątynie i bezwzględnie otworzyć labirynt, jednak niefortunnie datę tego czynu oznacza na dzień zaćmienia słońca, co wykorzystuje Herhor, który głosi, że bogowie odwrócili się od Egiptu, ponieważ nie szanuje on kapłanów i bogów. Ludzie przestają wierzyć faraonowi, który wkrótce zostaje zamordowany przez Lykona, a władzę po nim obejmuje Herhor.
Ramzes XIII - charakterystyka • Faraon
Syn Ramzesa XII i Niktoris, ma trzech braci, którzy oszaleli. Inteligentny, odważny, ma dobry charakter, ale posiada też słabość do pięknych kobiet (Sara, Kama, Hebron), która staje się pośrednio przyczyną jego zguby. W wieku 22 lat zostaje mianowany następcą tronu, jednak on pragnie objąć dowództwo nad korpusem Menfi. Zostaje wysłany na manewry wojskowe, które mają sprawdzić jego umiejętności. Podczas nich dochodzi do wniosku, że władza kapłanów jest stanowczo zbyt duża i należałoby ograniczyć ją. W spotkanym po drodze folwarku poznaje Żydówkę Sarę, którą wykupuje od swego ojca i prosi swego przyjaciela, Tutmozisa, by zabrał ją do Memfis. Dzięki swojemu sprytowi wygrywa potyczkę, ale Herhor oświadcza, że Ramzes jest jeszcze zbyt młody i nie szanuje nakazów religii, dlatego ojciec nie powierza mu upragnionego stanowiska. Młodzieniec ze swoją kochanką zaszywa się w jednym ze swych folwarków. Kiedy jego ojciec udaje się do Teb, gdzie ma dziękować za wylew Nilu, przeżywa kolejne rozczarowanie, ponieważ władza zostaje złożona w ręce Herhora. Wkrótce Sara zaczyna go nudzić. Kiedy wraca jego ojciec, mianuje go władcą Menfi i wysyła go do różnych prowincji, w których ma sprawdzić, dlaczego faraon traci coraz więcej pieniędzy ze skarbca. Młody Ramzes próbuje zrozumieć działanie państwa, jednak wykracza to poza jego zdolności. Rozczarowany udaje się do świątyni, w której spędza czas na modlitwach i rozmyślaniach, zaś kapłani próbują mu pokazać swą moc, przygotowując spektakl. Szybko dowiaduje się, że cały spektakl był wyreżyserowany. Powraca do folwarku Sary, która urodziła jego syna. Chociaż dziewczyna coraz mniej go interesuje, bardzo kocha on swego potomka. Wkrótce poznaje fenicką kapłankę, Kamę, którą pragnie posiąść, jednak jest ona obłożona klątwą. Fenicjanie przekonują go do tego, że kapłani działają na szkodę państwa i próbują zawiązać niekorzystny układ z Asyrią. W nagrodę za jego obietnice, że nie dopuści do traktatu, otrzymuje Kamę. Wkrótce nudzi się nią, ponieważ była kapłanka ma okropny charakter. Zostaje wysłany na wojnę z Libią, ponieważ kapłani sądzili, że zatrzyma ona młodzieńca na długo w odległym miejscu, jednak wojna kończy się w przeciągu dwóch dni. W tym czasie Kama w zmowie z Lykonem zabijają jego syna. Ramzes powraca do domu, gdy dowiaduje się, że jego ojciec zmarł. Zostaje faraonem i natychmiast ogranicza władzę kapłanów. Próbuje zdobyć fundusz na reformy i wojsko przez otwarcie labiryntu, w którym ukryto skarby królewskie, ale nie może tego uczynić, ponieważ kapłani się temu sprzeciwiają. Ramzes postanawia napaść na świątynie i bezwzględnie otworzyć labirynt, jednak niefortunnie datę tego czynu oznacza na dzień zaćmienia słońca, co wykorzystuje Herhor, który głosi, że bogowie odwrócili się od Egiptu, ponieważ nie szanuje on kapłanów i bogów. Ludzie przestają wierzyć faraonowi, który wkrótce zostaje zamordowany przez Lykona, a władzę po nim obejmuje Herhor.
