Bolesław Prus – biografia
Bolesław Prus (prawdziwe nazwisko – Aleksander Głowacki) urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Zabeczu w pobliżu Hrubieszowa na Lubelszczyźnie. Był synem Antoniego Głowackiego, pełniącego funkcję dworskiego ekonoma oraz Apolonii z Trembińskich. W roku 1850 matka Aleksandra zmarła, a sześć lat później zmarł również ojciec. Dziewięcioletnim osieroconym chłopcem zaopiekowała się babcia Marcjanna Trembińska. Przez kilka następnych lat mieszkali wspólnie w Puławach, niestety niedługo zmarła i babcia. Aleksander zamieszkał u ciotki Domiceli z Trembińskich. Kształcił się w Powiatowej Szkole Realnej do roku 1857, a następnie przeszedł pod opiekę starszego brata i zamieszkał w Siedlcach. W 1862 roku bracia przeprowadzili się do Kielc. Tam Aleksander rozpoczął edukację w gimnazjum. Rok później przerwał naukę i wziął udział w powstaniu styczniowym. 1 września dostał się do niewoli rosyjskiej. Biorąc pod uwagę młody wiek i wstawiennictwo ciotki szybko powrócił do rodzinnego Lublina, gdzie zafascynowany pisarstwem dawał upust emocjom pisząc.
Pierwszym opublikowanym wierszem młodzieńca był wiersz „Do pegaza” zamieszczony w Kurierze Niedzielnym. 20 stycznia 1864 roku został aresztowany za udział w powstaniu. Odebrano mu tytuł szlachecki i oddano pod opiekę wuja. 30 czerwca 1866 roku Aleksander ukończył edukację w gimnazjum. Następny rok szkolny rozpoczął w Szkole Głównej w Warszawie na wydziale matematyczno-fizycznym. Jego sytuacja finansowa była niezwykle trudna, z tego też powodu zmuszony był pracować jako korepetytor i guwernant. W roku 1869 przerwał studia ze względu na problemy finansowe. W 1869 roku rozpoczął studia na Wydziale Leśnym Instytutu Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach, jednak już rok później powrócił do Warszawy. W roku 1872 zadebiutował, jako dziennikarz artykułem pod tytułem „Nasze grzechy” w czasopiśmie pozytywistycznym „Opiekun domowy”. Od tego czasu ukazywały się kolejne artykuły tego autora również w innym piśmie „Niwa”. Pod pseudonimem „Bolesław Prus” napisał dopiero „Listy ze starego obozu” w roku 1872 na łamach „Opiekuna domowego”. W późniejszych latach współpracował również z takimi pismami jak: „Mucha” czy „Kolce”. Od tej chwili prawdziwym nazwiskiem podpisywał jedynie poważne artykuły, natomiast humorystyczne pogawędki sygnowane były nazwiskiem Prus. W 1874 roku rozpoczął również współpracę z „Kurierem Warszawskim”. Tu ukazała się seria siedmiu utworów z cyklu „Szkice warszawskie”. Największą popularność przyniosła Głowackiemu „Kronika tygodniowa” zamieszczana również w powyższej gazecie. W 1875 roku wziął ślub z Oktawią Trembińską, daleką kuzynką. Od 1876 roku współpracował z czasopismem „Ateneum”, a od 1877 z tygodnikiem „Nowiny”. Od 1879 zaczął również pisywać nowele. W 1881 związał się z „Tygodnikiem ilustrowanym”, a sześc lat później z „Kurierem Codziennym”. Pierwszą powieść - „Placówkę”- opublikował w „Wędrowcu”. Bolesław Prus uważany jest za reprezentanta postawy zgodnej z założeniami pracy organicznej i utylitaryzmu. 19 maja 1912 roku zmarł na atak serca w Warszawie.
Charakterystyka twórczości
Prus początkowo reprezentował nurt pozytywistyczny, jednak w późniejszych latach poświęcił się kierunkowi realistycznemu. Pierwszą powieścią artysty była „Placówka” (1885-1886). Następnie powstała „Lalka” wydana w roku 1890 w formie książkowej.
Na szczególną uwagę zasługuje także powieść: „Emancypantki” (1894).
Prus napisał również powieść
historyczną pt. „Faraon” (1897).
Ostatnią powieścią była
wydana w roku 1909 książka pt. „Dzieci”.
W 1953-1970
ukazało się w 21 tomach wydanie „Kronik”.