Utwór rozpoczyna się opisem wsi, w której mieszka rodzina Ślimaków: Józefa, Jagny oraz ich synów Jędrka i Stasia. Następnie dowiadujemy się o kupnie krowy od sołtysa Gochowskiego przez rodzinę oraz wydzierżawieniu pewnej łąki od dziedzica. Ojciec rodziny pieczołowicie dbał o interes swój i bliskich. Szukał kolejnych okazji do wzbogacenia się, wszelkie decyzje podejmował wspólnie z małżonką. Gdy w okolicy pojawili się inżynierowie pracujący nad budową kolei żelaznej, Ślimak postanowił zarobić dostarczając im pożywienie. Zapasy skupował po niższych cenach od okolicznych chłopów, a następnie sprzedawał robotnikom, którzy chętnie korzystali z jego oferty.
Pewnego dnia w gospodarstwie Ślimaków zjawiła się Zośka powszechnie uważana za niespełna rozumu. Niespodziewanie wychodząc pozostawiła małe dziecko. Parobek Ślimaków, Maciej Owczarz, przygarnął dwulatka i od tej pory opiekował się nim jak własnym dzieckiem. Zabierał je z sobą do pracy w polu, opowiadał ciekawe historie i regularnie karmił.
Po wsi rozeszła się wieść o sprzedaży gruntów rolnych przez dziedzica. Chłopi zamierzali wspólnie wykupić je, jednak nie włączając w cały proceder Ślimaka. Nadal mieli za złe mężczyźnie handel z inżynierami. Ślimak postanowił więc samodzielnie odkupić ziemię od dziedzica. Niestety uprzedził go Żyd Hirszgold. Za wyższą cenę niż proponowali pozostali chłopi odkupił wszystkie ziemie. Nowo nabyte tereny otaczały majątek Ślimaków. Żyd wprowadził się do dotychczasowej siedziby dziedzica i sprowadził pozostałych Niemców, którzy szybko zasiedlili zakupione ziemie. Chcieli również, by Ślimak odsprzedał im swoją część, jednak ten stanowczo odmówił. Wkrótce dowiedział się też, że Niemcy zadłużyli się u Hamera, by wybudować swoje
