Wiersz opowiada o dumnej i wyniosłej limbie, rosnącej nad górskim urwiskiem. Drzewo pnie się w górę mimo że przewrócić go może uderzenie wichru. Poniżej panoszą się świerki, limba nie chce zniżyć się do ich poziomu. Utwór jest metaforą, drzewo symbolizuje wybitną i niezależną jednostkę, która nie chce podporządkować się ogółowi, narażając się na zagładę.
Wiersz opowiada o dumnej i wyniosłej limbie, rosnącej nad górskim urwiskiem. Drzewo pnie się w górę mimo że przewrócić go może uderzenie wichru. Poniżej panoszą się świerki, limba nie chce zniżyć się do ich poziomu. Utwór jest metaforą, drzewo symbolizuje wybitną i niezależną jednostkę, która nie chce podporządkować się ogółowi, narażając się na zagładę.
