Stuletni faraon Ramzes leży na łożu śmierci. Człowiek, który przez całe swoje życie był silny i potężny, teraz wobec choroby i zbliżającej się śmierci jest bezsilny, mały i bezradny. Przywołał do siebie najlepszego z lekarzy świątyni Karnaku – ten miał przygotować dla władcy lekarstwo, które albo go wyleczy, albo uśmierci. Faraon jest już zrezygnowany i desperacko pragnie, by jego cierpienia zostały ukrócone. Lekarz nie chce wykonać prośby faraona. Nie przyjmuje on do wiadomości decyzji władcy.
Ramzes sięga po ostateczny argument – przekonuje lekarza, że państwem może rządzić jedynie człowiek silny, zdrowy, w pełni sprawny, taki, który w każdej chwili jest gotowy stanąć do walki o utrzymanie państwa. Na te słowa lekarz nie ma już odpowiedzi, dlatego podaje swemu panu truciznę, która ma zadziałać jeszcze przed wschodem słońca. Ramzes wybrał już swego następcę, Horusa – swego wnuka. Kazał go przyprowadzić do sali tronowej, by państwo nie pozostało bez władcy ani na chwilę.
Przed pałacem faraona zaczął gromadzić się lud Egiptu – wieść o chorobie faraona rozniosła się w państwie. Tworzone są już plany związane ze śmiercią Ramzesa – ciało matki Horusa ma zostać przeniesione do katakumb (została pochowana wśród niewolników, którym okazywała zbytnie miłosierdzie), do powrotu do Egiptu szykuje się nauczyciel Horusa, którego Ramzes wygnał z kraju (mężczyzna uczył chłopca odrazy do wojny oraz litości dla ludu).
Młody następca tronu zostaje ukąszony przez pszczołę. Po tym przykrym wydarzeniu, które wszyscy bagatelizują, do sali tronowej przychodzą kolejno dowódca wojsk, kanclerz państwa, arcykapłan, a na koniec nadworny lekarz. Wszyscy przychodzą z wieściami od Ramzesa i informacją o tym, że mają wykonywać rozkazy Horusa, choćby były szalone i nierozsądne.
W ciągu kilku minut Horus decyduje
Ramzes sięga po ostateczny argument – przekonuje lekarza, że państwem może rządzić jedynie człowiek silny, zdrowy, w pełni sprawny, taki, który w każdej chwili jest gotowy stanąć do walki o utrzymanie państwa. Na te słowa lekarz nie ma już odpowiedzi, dlatego podaje swemu panu truciznę, która ma zadziałać jeszcze przed wschodem słońca. Ramzes wybrał już swego następcę, Horusa – swego wnuka. Kazał go przyprowadzić do sali tronowej, by państwo nie pozostało bez władcy ani na chwilę.
Przed pałacem faraona zaczął gromadzić się lud Egiptu – wieść o chorobie faraona rozniosła się w państwie. Tworzone są już plany związane ze śmiercią Ramzesa – ciało matki Horusa ma zostać przeniesione do katakumb (została pochowana wśród niewolników, którym okazywała zbytnie miłosierdzie), do powrotu do Egiptu szykuje się nauczyciel Horusa, którego Ramzes wygnał z kraju (mężczyzna uczył chłopca odrazy do wojny oraz litości dla ludu).
Młody następca tronu zostaje ukąszony przez pszczołę. Po tym przykrym wydarzeniu, które wszyscy bagatelizują, do sali tronowej przychodzą kolejno dowódca wojsk, kanclerz państwa, arcykapłan, a na koniec nadworny lekarz. Wszyscy przychodzą z wieściami od Ramzesa i informacją o tym, że mają wykonywać rozkazy Horusa, choćby były szalone i nierozsądne.
W ciągu kilku minut Horus decyduje
