Faraon - Przykładowe wypracowania

osobistości w Państwie, a przede wszystkim musiał samotnie przeciwstawiać się ogromnej potędze kapłanów. Od samego początku przeszkadzali mu oni w realizowaniu planów, knuli spiski i wykorzystywali swoją władzę przeciw tronującemu. Od lat władcy Egiptu starali się przeciwstawiać knowaniom kapłanów, jednak wszystkie ich wysiłki były bezowocne i zawsze kończyły się klęską. Dodatkowo zła sytuacja polityczna i ekonomiczna państwa nie pozwalały Ramzesowi w pełni skupić się na walce z kapłanami, gdyż musiał ratować popadający w ruinę Egipt.
Faraona, mimo jego dobrych chęci, cechowała nierozwaga i brak doświadczenia w podejmowaniu decyzji. To po części przyczyniło się do jego klęski. Również porywczy charakter i brak chęci pójścia na kompromis w wielu ważnych sytuacjach były poniekąd piętą Achillesową władcy.
Zbyt mocno dążył Faraon do rozpoczęcia i przeprowadzenia wojny z Asyrią, czemu zawdzięcza niechęć ważnych dla Państwa postaci. Nie dopilnował także schwytania Lykona.
Ramzes chciał przeprowadzić radykalne reformy, podejmował szybko decyzje, składał obietnice nie zważając na to, czy ma możliwość ich spełnienia. Złą cechą faraona był brak dbałości o swój wizerunek – zamiast zapracować na bycie postrzeganym jako wielki, potężny i nieugięty, a także mądry i sprawiedliwy władca, poświęcał zbyt wiele czasu na relaks i oddawał się rozrywkom.
Mimo, iż na samym początku rządów faraona wydawało się, że jest on dobrym władcą i ma poważanie w państwie, po jego śmierci okazało się, iż nie miał żadnego znaczenia dla poddanych. Ludności Egiptu zupełnie nie zależało na tym, aby władca pozostał przy życiu i nadal sprawował rządy w kraju. Dodatkowo od początku pojawiały się osoby i środowiska, które oceniały panowanie Ramzesa XIII niekorzystnie i uważały, że tylko jego rychła śmierć może