za pomocą upałów i głodu wykończy wojowników. Pentuer dołącza do księcia. Mentezufis regularnie wysyła do Herhora relacje z działań wojennych, podziwia następcę tronu. Mefres także koresponduje z Herhorem i w listach oskarża księcia o dzieciobójstwo, mimo tego, iż udowodniono, że zbrodni dokonał Lykon. Dochodzi do bitwy w której Libijczycy zostają pokonani, a pojmanym obiecuje się łaskę. Mefres potajemnie nakazuje wymordować wszystkich jeńców z Libii, ponieważ chce ściągnąć na księcia nienawiść Libijczyków. Książę wraz z Pentuerem wyrusza w pościg za zbiegłym przywódcą Libii.
Pentuer przepowiada nadejście burzy piaskowej. Książę rozpoznaje w nim człowieka, który stanął kiedyś w obronie Sary i mianuje go swoim doradcą. Po powrocie do obozu niespodziewanie umiera Patrokles, a Ramzes uznaje, że zabili go kapłani. Podczas procesji podbitych Libijczyków Pentuer mówi księciu o zabiciu jego syna i śmierci Sary, co wpędza go w rozpacz.
Wkrótce do młodego Ramzesa dociera wieść o ciężkim stanie jego ojca. Kapłani próbują za wszelką cenę utrzymać starego władcę przy życiu, pada nawet pomysł karmienia go codziennie krwią niemowląt, ale faraon stanowczo sprzeciwia się takim praktykom. Młodemu Ramzesowi polecono, by jak najszybciej wrócił na dwór królewski. Po drodze przejeżdża przez Gizę, gdzie zachwyca go ogrom piramid. Nocą Pentuer słyszy pieśń żałobną, która rozbrzmiewa w podziemnej świątyni, wie już, że faraon zmarł, kłania się więc przed nowym władcą. Natychmiast Ramzes, Tutmozis i Pentuer wyruszają w drogę do Memfis. Tam spotyka Herhora przybranego w symbole władzy. Kapłan tłumaczy, że musiał objąć tymczasowo władzę w państwie, ponieważ przez całą dobę faraon nie mógł wypełniać swych obowiązków. Ramzes odbiera należną mu władzę i wyznacza Sema na swojego zastępcę w posłudze
