Bartek Zwycięzca - streszczenie

strach. Ich pozycje znajdują się pod ostrzałem armat wroga. Francuzi rozpoczynają atak. Dowódca polskiego oddziału wyczekuje na stosowny moment i wydaje rozkaz do ataku. Bartek, ogarnięty bitewnym szałem, wyprzedza swych towarzyszy i odważnie rzuca się w szeregi wroga zdobywając trzy chorągwie. Żołnierze są pod wrażeniem ogromnej siły Bartka. Ostatecznie dwóm pułkom poznańskim udaje się zdobyć armaty wroga i przypieczętować zwycięstwo Niemców. Po bitwie bohaterski Bartek zostaje zaprowadzony przez oblicze niemieckiego feldmarszałka Steinmetza. Podczas rozmowy z wodzem Słowik nieopatrznie przyznaje, że bije Francuzów „bo to także Niemcy”. Rozbawiony Steinmetz odznacza szeregowca żelaznym krzyżem. Bartek, dumny ze swych dokonań, pisze do żony list chwaląc się zdobytymi odznaczeniami i nowymi doświadczeniami wojennymi (podpalanie kościołów, zabijanie kobiet i dzieci). Przerażona Magda odpisuje mężowi, wyjaśniając mu, że powinien wspierać Francuzów, a nie wrogich Polakom Niemców.

Bartek lekceważy „babskie” rady, wykazując w kolejnych bitwach coraz większy zapał do walki. Podczas jednej z nich ginie Wojciech, dawny towarzysz Słowika. Wkrótce Bartek zostaje przeniesiony do nowego pułku. W trakcie jednej z bitew jego oddział bierze grupę jeńców. Dwójka z nich ma zostać rozstrzelana. Bartkowi przypada w udziale nocna straż przy jeńcach. Bohater podsłuchuje rozmowę skazańców i z przerażeniem rozpoznaje w nich Polaków. Strzelcy narzekają na swój los, wspominając o porzuconych rodzinach i straconych nadziejach na zwycięstwo nad niemieckim wrogiem. Bartek przeżywa chwile wewnętrznej walki. Czuje, że racja leży po stronie uwięzionych rodaków. Chciałby im pomóc, ale przyzwyczajenie i wojskowa karność nie pozwalają mu na złamanie rozkazu. Rozmowa więźniów sieje też wątpliwości w dotychczasowych